Hermeneutyka biblijna i teologia hermeneutyczna
Abstrakt
Biblia zawiera w sobie pewien „paradoks hermeneutyczny”. Polega on na tym, że z jednej strony Pismo Święte zawiera w sobie sens obiektywny (doktrynalny) niepodlegający interpretacji wierzącego, z drugiej zaś słowo Boże w nim zawarte stanowi przestrzeń osobistego spotkania człowieka z Bogiem i nieodłącznej egzystencjalnej i podmiotowej interpretacji tekstu natchnionego. Rodzi się zatem pewien problem interpretacyjny, polegający na konieczności przedstawienia odpowiedniej hermeneutyki, dzięki której będzie możliwe dokonanie korelacji sensu obiektywnego (doktrynalnego) z sensem osobistym. Jednakże do satysfakcjonującego rozwiązania owego „paradoksu hermeneutycznego” nie wystarczy wskazać jedynie na odpowiednie zasady interpretacji tekstu natchnionego. Potrzeba tutaj całościowego podejścia do Objawienia właśnie na sposób hermeneutyczny. Biblia, jak każda narracja, domaga się odpowiedniej interpretacji. Domaga się zatem teologii hermeneutycznej, która respektując metodologiczne kanony, będzie „sztuką interpretacji” słowa Bożego.
Słowa kluczowe:
hermeneutyka teologiczna, Biblia, prawda historyczna i narracyjna, personalizmBibliografia
Benedykt XVI, Posynodalna adhortacja apostolska „Verbum Domini”, Watykan 2010.
Św. Hieronim, Epistula, Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum 55.
Hryniewicz W., Hermeneutyka w dialogu, Opole 1998.
Papieska Komisja Biblijna, Interpretacja Pisma Świętego w Kościele, Watykan 1993.
Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym „Dei verbum”, Watykan 1965.
Strzelczyk G., Doświadczenie wiary a teologia. Próba wstępnej systematyzacji problematyki, TwP 1 (2007), nr 1, s. 37–49.
Św. Tomasz z Akwinu, Suma teologiczna, t. I–XXXV, oprac. P. Bełch, Londyn 1975.
Winling R., Teologia współczesna, Kraków 1990.
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
