SYMBOLE IGRZYSK OLIMPIJSKICH Z PERSPEKTYWY LINGWISTYKI DYSKURSU

Iwona Loewe




Abstrakt

Za tytułowe symbole igrzysk olimpijskich autorka uznaje maskotkę, imię maskotki, logotyp igrzysk. Ma świadomość, że obiekt jest bardziej obszerny i zawiera ponadto stronę internetową Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (MKOl), logotyp MKOl, spot reklamowy MKOl i slogan, hymn i flagę olimpiady oraz hasło barona de Coubertaine`a, znicz, od 2002 roku piosenkę igrzysk, stronę internetową kolejnych igrzysk. Możliwy obiekt badania zawiera zatem symbole olimpijskie o znaczeniu globalnym i ponadczasowym oraz symbole igrzysk kolejnych olimpiad. W odniesieniu do tego podziału autorka zakłada, że w analizowanych symbolach powinny dać się zaobserwować tendencje globalne, dające dowód powszechności wydarzenia oraz tendencje lokalne, dające dowód związku z określonym państwem zapraszającym. Tendencje te poddane zostają obserwacji na płaszczyźnie znaku, znaczenia, wartości i dyskursu. W wyniku interpretacji ustalono, że maskotki igrzysk są wyrazem czterech strategii. W kolejności występowania są to: demonstracje lokalności natury kraju igrzysk, strategie transparentne globalnie, strategie enigmatyczne i demonstracje lokalności kultury kraju igrzysk. Wśród imion zgromadzonych maskotek ustalono, że są one efektem zabiegów mnemotechnicznych, demonstrują lokalność nominacyjną lub zakamuflowaną lokalność. Analiza logotypów igrzysk przyniosła przewidywalny efekt: wszystkie zawierają globalny symbol pięciu olimpijskich kółek. A ponadto dodatkowe wyniki (w kolejności występowania) są następujące. Zdecydowana przewaga ma nazwę miasta gospodarza, niektóre mają symbol którejś z dyscyplin sportu, kilka zawiera transparentny globalnie stereotyp – kolor pory roku, niektóre zawierają obrazek w kolorze kółek olimpijskich.

Słowa kluczowe:

maskotka, logotyp, globalność, glokalizacja, medialny obraz świata, aksjologia

BIBLIOGRAFIA
Berelson B., 1952: Content Analysis in Communication Research, Glencoe.
Czachur W., 2011: Dyskursywny obraz świata. „Tekst i Dyskurs” nr 4
Klemm M., Stöckl H., 2015: Lingwistyka obrazu – umiejscowienie dyscypliny, przegląd, dezyderaty badawcze. [w] Lingwistyka mediów. Antologia tłumaczeń. Red. R. Opiłowski, J. Jarosz, P. Staniewski, Wrocław, ss.45-56
Jenkins H., 2007: Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów. Warszawa.
Loewe I., 2014: Dyskurs medialny – przegląd stanowisk badawczych. „Forum Lingwistyczne” nr 1
Loewe I., 2016: Autoprezentacja i autopromocja w kilku historycznych odsłonach. [w] Dyskurs autopromocyjny dawniej i dziś. Red. A. Kalisz, E. Tyc, Katowice, ss.23-30.
„Magazyn Olimpijski” kwartalnik PKOL
Maćkiewicz J., 2016: Jak można badać przekazy multimodalne? „Język Polski” z. 2.
Niebał I., 2001: Strukturalizm i semiologia a teoria krytyczna, [w] B. Dobek-Ostrowska: Nauka o komunikowaniu. Podstawowe orientacje teoretyczne, Wrocław 2001
Rotkiewicz M. 2016: Symbole i maskotki olimpijskie. Warszawa.
Skowronek B., 2014: Mediolingwistyka. Teoria. Metodologia. Idea. [w] „Postscriptum Polonistyczne” nr 2, ss.15-26
Welsch W., 1998: Estetyka i anestetyka. M. Łukasiewicz [przeł.]. [w] Postmodernizm. Antologia przekładów. R. Nycz [oprac.]. Kraków.
Wojtak M., 2014: Językoznawca na medialnym polu badawczym. „Stylistyka” nr XXIII
www.olympic.org
Pobierz

Opublikowane
30.10.2020


Loewe, I. (2020). SYMBOLE IGRZYSK OLIMPIJSKICH Z PERSPEKTYWY LINGWISTYKI DYSKURSU. Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, 60(2), 37–52. https://doi.org/10.31743/zn.2017.60.2.37-52

Iwona Loewe  loewe@op.pl



Licencja

Czasopismo zapewnia bezpłatny i otwarty dostęp (ang. open access) do całej zawartości. 

Teksty opublikowane w tomach 3/2018 - 4/2023 udostępnione są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Od tomu 1/2024 teksty udostępniane są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa CC BY 4.0.