ZWYKŁY CZŁOWIEK JAKO BOHATER FILMU DOKUMENTALNEGO
Natasza Ziółkowska-Kurczuk
Abstrakt
Artykuł poświęcony problemowi bohatera w filmie dokumentalnym. Autorka zastanawia się nad samą naturą filmowego dokumentu, przywołuje kilka strategii realizacyjnych i prezentuje też swoje stanowisko jako reżysera filmowego. W tekście znajdują się odniesienia do koncepcji filmowych reprezentowanych m.in. przez K. Kieślowskiego, M. Łozińskiego, K. Karabasza, W. Staronia oraz twórców z nurtu tzw. kina rodzinnego. W sporej części artykułu autorka odwołuje się do dwóch przykładów filmów swojego autorstwa „W Nowicy na końcu świata” oraz „Sześć postaci”, gdzie bohaterami są zwykli ludzie. Poddaje te filmy dokładniejszej analizie.
Słowa kluczowe:
film dokumentalny, bohater filmowy, metoda filmowa, postawa reżysera, metaforyczny obraz świataBibliografia
Karabasz K., Cierpliwe oko, Warszawa 1979. Kędzielawska G., Przewodnik dokumentalisty. Podstawy warsztatu. Skrypt, Łódź 2012.
Morin E., Kino i wyobraźnia, Warszawa 1975. Ostaszewski J., Semiotyka strukturalna, w: Helman A., Ostaszewski J., Historia myśli filmowej. Podręcznik, Gdańsk 2007.
http://culture.pl/pl/tworca/wojciech-staron.
Licencja
Czasopismo zapewnia bezpłatny i otwarty dostęp (ang. open access) do całej zawartości.
Teksty opublikowane w tomach 3/2018 - 4/2023 udostępnione są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Od tomu 1/2024 teksty udostępniane są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa CC BY 4.0.
