ZATWIERDZENIE I STWIERDZENIE WYKONALNOŚCI UGODY W KONTEKŚCIE ZASADY POUFNOŚCI MEDIACJI
Maria Kierska
Tomasz Marek
Abstrakt
Mediacja stanowi bez wątpienia jedną z najszybciej rozwijających się metod alternatywnego rozwiązywania sporów. W krajach zachodnich bardzo wiele konfliktów zostaje rozwiązanych właśnie na drodze mediacji. Niemniej, wskazana metoda rozwija się w Polsce o wiele wolniej. Istotnym powodem takiego stanu rzeczy jest niewątpliwie brak przejrzystej i odpowiedniej regulacji prawnej, która uwzględniałaby specyfikę mediacji (najważniejsze jej zasady). Jedną z nich stanowi zasada poufności mediacji, która pozwala jej uczestnikom na działanie w absolutnym przekonaniu, że żadna z ujawnionych okoliczności nie zostanie wykorzystane przeciwko nim w ewentualnym procesie. Dlatego też nie jest przesadą twierdzenie o kluczowym znaczeniu tej zasady dla efektywności mediacji. Jednocześnie należy zauważyć, że pomimo tego, iż ugoda będąca owocem mediacji jest co do zasady wykonywana przez strony w sposób dobrowolny (to przecież same strony są jej autorami), w praktyce mogą pojawić się sytuacje, gdy jedna ze stron kwestionuje istnienie (względnie treść) ugody lub też uważa, iż zawarta ugoda jest nieważna ze względu na określoną wadę oświadczenia woli. W takich przypadkach ustawodawca powinien wyraźnie rozstrzygnąć relacje pomiędzy zasadą poufności mediacji a regułami postępowania dowodowego zmierzającego do ustalenia treści ugody lub okoliczności powodujących jej nieważność. Celem niniejszego artykułu jest pogłębiona analiza istotnych kwestii związanych z zarysowanym tematem, ze szczególnym uwzględnieniem dorobku literatury amerykańskiej.
Słowa kluczowe:
mediacja, ugoda, postępowanie dowodowe, poufność, wada oświadczenia woliBibliografia
Gmurzyńska E., Mediacja w sprawach gospodarczych – rzeczywistość czy iluzja?, „ADR Arbitraż i Mediacja” 2008, nr 4, s. 8.
Deason E., Enforcing Mediated Settlement Agreement: Contract Law Collides with Confidentiality, “Law and Economics Working Paper Series” 2001, no. 00-24.
Kodeks Postępowania Cywilnego – Komentarz, t. 1, red. A. Góra-Błaszczkowska, Warszawa 2013. Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, t. 1, red. H. Dolecki, T. Wiśniewski, Warszawa 2013. Marek A., Mularczyk K., Kurtasz M., Postępowanie pojednawcze a postępowanie mediacyjne, „ADR Arbitraż i Mediacja” 2011, nr 1, s. 12.
Morek R., Mediacja i arbitraż (art. 1831–18315, 1154–1127 k.p.c.) – Komentarz, Warszawa 2006. Ołdakowski Ł., Krytyczna analiza przepisów o mediacji cywilnej, „ADR Arbitraż i Mediacja” 2010, nr 3, s.71–88.
System Prawa Prywatnego, t. 8: Prawo zobowiązań – część szczegółowa, red. J. Panowicz-Lipska, Warszawa 2011.
Turek J., Ugoda w procesie cywilnym, „Monitor Prawniczy” 2005, nr 21, s. 1054–1060.
Wojciechowski T., Kontrola ugody sądowej, „Kwartalnik Prawa Prywatnego” 2001, z. 3, s. 639–685.
Licencja
Czasopismo zapewnia bezpłatny i otwarty dostęp (ang. open access) do całej zawartości.
Od numeru 1/2024 teksty udostępniane są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa CC BY 4.0.
Teksty opublikowane w numerach od 3/2018 do 4/2023 udostępnione są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych CC BY-NC-ND 4.0.
Z utworów opublikowanych w niniejszym czasopiśmie przed nr 3/2018 można korzystać w ramach dozwolonego użytku zgodnie z art. 23-35 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
