Public law and private law – some theoretical remarks on the hybridization of legal institutions
Abstract
The article provides a theoretical reflection on the hybridization of legal institutions in the contemporary Polish legal order. In continental Europe the division into public and private law was already known in Roman law. On the one hand, this division is fixed and educationally useful. On the other hand, it is the subject of numerous disputes and controversies. Many theoretical concepts regarding dividing law into public and private were developed. The concepts differ in the selection of criteria for division. The most frequently mentioned criteria include the subjective criterion of interest (regarding equality and inequality of entities), the criterion of protection of the law, also called the criterion of the manner of pursuing claims. However, all these criteria are flawed. It is impossible to qualify all provisions of the legal system on the basis of one criterion. Firstly, because there is a group of regulations that cannot be included in public or private law (based on the criterion indicated). Secondly, there are provisions that must be classified under public law and, at the same time, under private law. These provisions form hybrid legal institutions that combine features of public and private law. They implement both the interests of the community and the individual. Therefore, benefits are generated both for the individual and the public sphere. It determines socalled public-private law. Hybrid legal institutions include: public-private partnership agreement on establishing transfer pricing, liquidation arrangement, information obligations in consumer contracts and others. Hybrid legal institutions designate one of the modern paradigms of the construction of the legal system.
Keywords:
public law, private law, legal institution, hybridization of legal institutionsReferences
Cieślak R. red., Partnerstwo publiczno-prywatne. 100 pytań, wyjaśnień, interpretacji, Warszawa 2014, s. 360.
Duszka-Jakimko H., Alternatywne rozwiazywanie sporów. Pomiędzy instrumentalnym a komunikacyjnym paradygmatem prawa, Opole 2016, s. 226.
Helios J., Publicyzacja prawa prywatnego – prywatyzacja prawa publicznego w kontekście rozważań nad prawem europejskim, Przegląd Prawa i Administracji XCII, Wrocław 2013, s. 11- 36.
Izdebski H., Elementy teorii i filozofii prawa, Wydanie 2, Warszawa 2011, s. 354.
Jamróz A., Wprowadzenie do prawoznawstwa, Wydanie 2, Warszawa 2011, s. 254.
Kolańczyk K., Prawo rzymskie, Warszawa 1986, s. 538.
Kopaliński W., Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Warszawa 1970, s. 979.
Korybski A., Leszczyński L., Stanowienie i stosowanie prawa. Elementy teorii, Warszawa 2015, s. 186.
Lang W., Wróblewski J., Zawadzki S., Teoria państwa i prawa, Warszawa 1986, s. 499.
Lemonnier M., Prawo publiczne a prawo prywatne. Uwagi prawnoporównawcze na podstawie prawa francuskiego, Studia Prawno-Ekonomiczne, t. C, Łódź 2016, s. 67-77.
Mikłaszewicz P., Obowiązki informacyjne w umowach z udziałem konsumentów na tle prawa Unii Europejskiej, Warszawa 2008, s. 376.
Miodek J., Słownik ojczyzny polszczyzny, Opracowanie M. Zaśko-Zielińska, T. Piekot, Wydawnictwo Europa 2002, s. 811.
Morawski L., Wstęp do prawoznawstwa, Toruń 1997, s. 202.
Mrożek J., O właściwościach postępowania hybrydowego w regulacji ochrony konkurencji i konsumenta, Acta Universitatis Wratislaviensis, No 3798, PRAWO CCCXXIII, Wrocław 2017, s. 289-297.
Muras Z., Podstawy prawa, Warszawa 2008, s. 407.
Nowacki J., Prawo publiczne – prawo prywatne, Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach nr 1315, Katowice 1992, s. 142.
Nawrot O., Wprowadzenie do logiki dla prawników, Kraków 2007, s. 290.
Pietrzyk-Reeves D., O pojęciu „Rzeczpospolita” (res publica) w polskiej myśli politycznej XVI wieku, Czasopismo Prawno-Historyczne, Tom LXII - 2010 – z. 1, s. 37-63.
Piskorz-Ryń A., Hybrydowy charakter prawa do ponownego wykorzystywania – wybrane zagadnienia, Samorząd terytorialny, nr 1-2/2017, s. 83-93.
Płeszka K., Czapska J., Araszkiewicz M., Pękala M., red., Mediacja. Teoria, normy, praktyka, Warszawa 2017, s. 740.
Rogacka-Łukasik A., Obowiązki informacyjne przedsiębiorcy wobec konsumenta w umowach zawieranych w nietypowych okolicznościach w świetle nowego prawa konsumenckiego, Rocznik Administracji i Prawa, nr XV(2), s. 131-148.
Romul J., Wstęp do teorii państwa i prawa. Zarys wykładu, Poznań 1999, s. 92.
Seidler G.L., Groszyk H., Malarczyk J., Pieniążek A., Wstęp do nauki o państwie i prawie, Lublin 2000, s. 207.
Wołodkiewicz W. red., Prawo rzymskie. Słownik encyklopedyczny, Warszawa 1986, s. 248.
Wronkowska S., Podstawowe pojęcia prawa i prawoznawstwa, Poznań 2005, s. 205.
Zachariasz I., Prawo w ujęciu strukturalnym. Studium o dychotomicznym podziale prawa na prawo publiczne i prawo prywatne, Warszawa 2016, s. 253.
Wróblewski J., Polski słownik prawniczy. Hasła podstawowe. Instytucja prawna, Warszawa 1969, s. 158.
Ziembiński Z., Szkice z metodologii szczegółowych nauk prawnych, Warszawa-Poznań 1983, s. 142.
Zimmerman J., Aksjomaty prawa administracyjnego, Warszawa 2013, s. 280.
Znamierowski Cz., Prolegomena do nauki o państwie, Poznań 1947/1948, s. 71.
Maria Curie-Skłodowska University https://orcid.org/0000-0002-5642-8570
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
This is an open access journal.
Beginning with Issue 1/2024, all texts published under a Creative Commons Attribution CC BY 4.0 licence.
The texts in Issues from 3/2018 to 4/2023 are published under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives CC BY-NC-ND 4.0 licence.
For aricles till 2/2018 your use is permitted by an applicable exception or limitation – see: Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
