PARODIA I IRONIA JAKO STRATEGIE KOMUNIKACJI W PROGRAMIE SATYRYCZNYM „THE COLBERT REPORT”

Stanisław Dunin-Wilczyński





Abstrakt

Bardzo często celem programów satyrycznych jest uczulanie odbiorców na potrzebę krytycznego patrzenia na rzeczywistość medialną. Na tle wielu programów satyrycznych emitowanych w Stanach Zjednoczonych, The Colbert Report w sposób niezwykle charakterystyczny wykorzystuje ironię i parodię przy tworzeniu humorystycznych materiałów z pogranicza publicystyki i informacji. W programie prowadzący, Stephen Colbert, przyjmując pozę konserwatywnego dziennikarza, komentuje bieżące wydarzenia polityczno-społeczne, ukazując retoryczne mechanizmy współczesnych mediów. Program charakteryzuje trwała parodia, wykorzystująca hiperbolizację i absurd do ośmieszania współczesnych mediów, polityków i ideologii. Celem tego referatu jest fenomenologiczny ogląd sposobów i istoty wykorzystania ironii i parodii przez twórców programu w komunikacji medialnej. Ironia, jaką posługuje się Colbert, nie jest ironią złośliwą, idącą w stronę sarkazmu, ale raczej ironicznym trybem, mechanizmem, który ma podkreślać absurdalność sytuacji lub argumentu. W The Colbert Report wyszczególnić można trzy główne mechanizmy budowania ironii: denaturalizowanie kontekstu, demistyfikację retoryczności dyskursu oraz stosowanie intertekstualnych aluzji.

Słowa kluczowe:

ironia, parodia, The Colbert Report



Bibliografia:
Andronik C.M., Stephen Colbert: A Biography, Westport 2012.
Baym G., Stephen Colbert’s Parody of the Postmodern, w: Satire TV: Politics and Comedy in the Post-Network Era, ed. J. Grey, J. Jones, E. Thompson, New York 2009, s. 124–144.
Colletta L., Political Satire and Postmodern Irony in the Age of Stephen Colbert and Jon Stewart, „The Journal of Popular Culture” 2009, Vol. 42, no. 5, s. 856–875.
Coolebrook C., Irony: New Critical Idiom, New York 2004.
Dannenberg H., Coincidence and Counterfactuality Plotting Time and Space in Narrative Fiction, Lincoln 2008.
Decker K.S., Stephen Colbert, Irony, and Speaking Truthiness to Power, w: The Daily Show and Philosophy. Moments of Zen in the Art of Fake News, ed. J. Holt, Oxford 2007, s. 240–251.
Fish S., Short People Got No Reason to Live: Reading Irony, „Daedalus” 1983, Vol. 112, no. 1, s. 175–191.
Greene V., Stable Irony and the Possibility of Political Change, „Conference Papers: National Communication Association” 2008, s. 1–27.
LeMarre H.L., Landreville K.D., Beam M.A., The Irony of Satire. Political Ideology and the Motivation to See What You Want to See in The Colbert Report, „International Journal of Press/Politics” 2009, Vol. 14, no. 2, s. 212–231.
McClennen S.A., Colbert’s America: Satire and Democracy, New York 2012.
Spicer R.N., Before and After The Daily Show: Freedom and Consequences in Political Satire, w: The Daily Show and Rhetoric: Arguments, Issues, and Strategies, ed. T. Goodnow, Plymouth 2011, s. 19–42.
Waisanen D.J., A Citizen’s Guides to Democracy Inaction: Jon Stewart and Stephen Colbert’s Comic Rhetorical Criticism, „Southern Communication Journal” 2009, Vol. 74, no. 2, s. 119–141.
West T.L., Meta-indexing the Abstraction of Irony and the Structural Differential, „A Review of. General Semantics” 2013, Vol. 70, no. 1, s. 13–21.
Netografia:
Conway M., Grabe M.E., Grieves K., Villains, Victims and the Virtuous in Bill O’Reilly’s “No-Spin Zone”: Revisiting World War Propaganda Techniques [online], [dostęp: 10 września 2013]. Dostępny w Internecie: <http://journalism.indiana.edu/wp-content/uploads/wpMain_/file/oreillyjourstud07.pdf>.
Press release: „The Daily Show with Jon Stewart” and „The Colbert Report” Top the Competition During 1Q 2013 as the Most-Watched Late Night Talk Shows Among Adults 18–49, Adults 18–34, Adults 18–24, Adults 25–34, Men 18–49, Men 18–34 and Men 18–24 [online], „The Wall Street Journal” 2013, 4 April [dostęp: 16 kwietnia 2014]. Dostępny w Internecie: <http:// online.wsj.com/article/PR-CO-20130404-911752.html?mod=crnews>.
So President Empty-Chair, his composite girlfriend, Lennay Kekua, and T-Bone walk into a bar… [online], 2013, 29 August [dostęp: 10 września 2013]. Dostępny w Internecie: <http://beforeitsnews.com/alternative/2013/08/so-president-empty-chair-his-composite-girlfriend-lennaykekua-and-t-bone-walk-into-a-bar-2750862.html>.
The Colbert Report [online], 2005, 17 October [dostęp: 10 września 2013]. Dostępny w Internecie: <www.colbertnation.com/the-colbert-report-videos/24039/october-17-2005/the-word---truthiness>.
The Colbert Report [online], 2013, 17 January [dostęp: 10 września 2013]. Dostępny w Internecie: <http://thecolbertreport.cc.com/videos/df7rup/obama-s-gun-grab>.
The Colbert Report [online], 2013, 17 January [dostęp: 10 września 2013]. Dostępny w Internecie: <http://thecolbertreport.cc.com/videos/qqx0s8/corporate-scamwich>.
Pobierz

Opublikowane
07.12.2020


Dunin-Wilczyński, S. (2020). PARODIA I IRONIA JAKO STRATEGIE KOMUNIKACJI W PROGRAMIE SATYRYCZNYM „THE COLBERT REPORT”. Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, 57(1), 141–155. Pobrano z https://czasopisma.kul.pl/index.php/znkul/article/view/11553

Stanisław Dunin-Wilczyński 



Licencja

Czasopismo zapewnia bezpłatny i otwarty dostęp (ang. open access) do całej zawartości. 

Od numeru 1/2024 teksty udostępniane są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa CC BY 4.0.

Teksty opublikowane w numerach od 3/2018 do 4/2023 udostępnione są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych CC BY-NC-ND 4.0.

Z utworów opublikowanych w niniejszym czasopiśmie przed nr 3/2018 można korzystać w ramach dozwolonego użytku zgodnie z art. 23-35 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.