Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17 maja 2017 r. (IV KK 145/17)

Marek Kulik

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie , Polska


Abstrakt

Glosa dotyczy rozróżnienia między zniszczeniem a uszkodzeniem rzeczy. Autor podziela pogląd Sądu Najwyższego, że rozróżnienie to ma istotne znaczenie dla oceny odpowiedzialności sprawcy. Uważa jednak, że przyjęte przez Sąd Najwyższy kryterium tego rozróżnienia nie jest właściwe. Różnica między zniszczeniem a uszkodzeniem rzeczy tkwi nie w tym, czy możliwe jest korzystanie z rzeczy, ale w tym, czy rzecz została pozbawiona cech rzeczy danego rodzaju, czy nie.

Słowa kluczowe:

zniszczenie rzeczy, uszkodzenie rzeczy

Andrejew I., L. Kubicki, J. Waszczyński (red.), System prawa karnego, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk–Łódź 1989.

Andrejew I., W. Świda, W. Wolter, Kodeks karny z komentarzem, Warszawa 1973.

Chybiński O., W. Gutekunst, W. Świda, Prawo karne. Część szczególna, Warszawa 1971.

Doroszewski W. (red.), Słownik języka polskiego, t. 10, Warszawa 1968.

Filar M. (red.), Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 2016,

Giezek J. (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz, Warszawa 2014.

Górniok O., S. Hoc, M. Kalitowski, S.M. Przyjemski, Z. Sienkiewicz, J. Szumski, L. Tyszkiewicz, A. Wąsek, Kodeks karny. Komentarz, Gdańsk 2005.

Grześkowiak A., K. Wiak (red.), Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 2015.

Karłowicz J., A. Kryński, W. Niedźwiedzki, Słownik języka polskiego, t. 7, Warszawa 1919.

Konarska–Wrzosek V. (red.), Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 2016.

Królikowski M., R. Zawłocki (red.), Kodeks karny. Część szczególna, t. 2, Warszawa 2017.

Krukowski A., L. Lernell (red.), Prawo karne. Część szczególna, Warszawa 1969.

Kulik M., Przestępstwo i wykroczenie uszkodzenia rzeczy, Lublin 2005.

Makarewicz J., Kodeks karny z komentarzem, Lwów 1938.

Marek A., Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 2010.

Stefański R.A. (red.), Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 2015.

Świda W., Prawo karne, Warszawa 1989.

Tagancew N., Kodeks karny (22 marca 1903 r.), Warszawa 1922.

Waszczyński J. (red.), Prawo karne w zarysie. Część szczególna, Łódź 1991.

Zawłocki R. (red.), System prawa karnego, t. 9, Warszawa 2015.

Zoll A. (red.), Kodeks karny. Część szczególna, t. 3, Warszawa 2016.

Pobierz

Opublikowane
31-12-2017


Kulik, M. (2017). Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17 maja 2017 r. (IV KK 145/17). Studia Prawnicze KUL, (4), 221–229. https://doi.org/10.31743/sp.301

Marek Kulik  marek.kulik.umcs@gmail.com
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie



Licencja

Autor oświadcza, że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza jakichkolwiek praw osobistych lub majątkowych osób trzecich oraz, że jego prawa autorskie do utworu nie są ograniczone w zakresie objętym umową podpisywaną z Wydawcą.

Autor publikacji przenosi nieodpłatnie na Wydawcę autorskie prawa majątkowe do składanego do publikacji Utworu (artykułu) bez ograniczeń czasowych i terytorialnych na następujących polach eksploatacji:

a) wytwarzanie, utrwalanie i zwielokrotnianie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;

b) wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu, oraz rozpowszechnianie w postaci otwartego dostępu, zgodnie z treścią licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa 4.0 Międzynarodowa (zwanej również jako CC BY), dostępnej pod adresem: https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/legalcode.pl;

c) włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;

d) opublikowanie na stronie internetowej czasopisma, publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, oraz publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;

e) wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu lub innej sieci.

Przeniesienie autorskich praw majątkowych do utworu następuje nieodpłatnie, z chwilą podpisania umowy.