Kościelne i teologiczne aspekty aktów koronacyjnych królów polskich w średniowieczu
Włodzimierz Bielak
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II w Lublinie , Polskahttps://orcid.org/0000-0002-3883-5615
Abstrakt
Ceremoniał koronacji królów polskich wpisuje się w średniowieczny związek Kościoła i państwa. Koronacja miała więc wydźwięk nie tylko państwowy, lecz także kościelny – była udzielana przez arcybiskupa w katedrze, wobec zgromadzonego Kościoła. W pewien sposób koronacja włączała nowego władcę w misję Kościoła. Używany podczas koronacji formularz zawierał podbudowę teologiczną dokonywanego aktu. Koronacja, czyniąca z króla pomazańca Bożego, dawała władcy szczególną pozycję w państwie i w Kościele.
Słowa kluczowe:
królowie Polski, koronacja, państwo i Kościół, średniowieczna doktryna panowaniaBibliografia
Kutrzeba S., Źródła polskiego ceremoniału koronacyjnego, „Przegląd Historyczny”, 12 (1911) no. 1, pp. 71-83, no. 2, pp. 149-164, no. 3, pp. 285-307;
Milewski D., Koronacja Augusta II Mocnego na króla Polski, „Saeculum Christianum”, 10 (2003) no. 1, pp. 81-99.
Rożek M., Polskie koronacje i korony, Kraków 1987.
Swieżawski S., Eklezjologia późnośredniowieczna na rozdrożu, Kraków 1990.
Truchim S., Koronacje polskich królów elekcyjnych, Poznań 1931.
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II w Lublinie
Dr habil. Church history, Associate Professor, the John Paul II Catholic University of Lublin;
https://orcid.org/0000-0002-3883-5615