Wino – sacrum – codzienność. Szestidiesiatnicy i gruzińska supra

Joanna WOJNICKA

Instytut Sztuk Audiowizualnych, Wydział Zarządzania i Komunikacji Społecznej, Uniwersytet Jagielloński, ul. prof. St. Łojasiewicza 4, 30-348 Kraków , Polska
https://orcid.org/0000-0003-0125-8866

Abstrakt

Artykuł poświęcony jest pełnometrażowemu debiutowi wybitnego gruzińskiego reżysera Otara Joselianiego Cierpkie wino (1966). Reżyser jest reprezentantem pokolenia w sowieckiej tradycji określanego mianem szestidiesiatników. Należał również do twórców, którzy w ramach kinematografii ZSRR kształtowali tak zwane szkoły narodowe. Poetyka kina Joseliniego wywodzi się dokumentu i w taki sposób przedstawia on obraz rzeczywistości, w Cierpkim winie jednak łączy dokumentalizm z subtelną, ale czytelną refleksją na temat rodzimej kultury, stanowiącej o tożsamości narodowej w strukturze sowieckiego państwa. Wykorzystując emblematyczne elementy gruzińskiej tradycji: wino i ucztę (supra), reżyser proponuje dyskretne, bo ukryte za paradokumentalną poetyką, niekiedy ironiczne, niekiedy poetyckie, a na pewno pozbawione idealizacji spojrzenie na realia połowy lat sześćdziesiątych.

Słowa kluczowe:

tradycja gruzińska, wino, uczta, kinematografia gruzińska, szestidiesiatnicy, Otar Joseliani