Między zmysłową cielesnością a czystą duchowością. Diapazon ról kobiecych w Oziminie Wacława Berenta
Grażyna LEGUTKO
Zakład Literatury Polskiej, Instytut Literaturoznawstwa i Językoznawstwa, Wydział Humanistyczny, Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach, ul. Uniwersytecka 17, 25-406 Kielce , PolskaAbstrakt
Szkic poświęcony jest kreacjom kobiet w Oziminie Wacława Berenta. Twórca wykorzystuje strategię narracji polifonicznej, która wiąże się z subiektywizacją świata przedstawionego i konfrontacją różnych punktów widzenia. Postrzega kobietę głównie przez pryzmat jej uwarunkowań biologicznych. Portrety bohaterek zawierają charakterystyczne detale, wprowadzone w celu ukazania kobiet funkcjonujących przede wszystkim jako lubieżne ciała, nieświadomych głębszych treści egzystencji. Zmysłowa cielesność kobiet – odsyłająca do stereotypu kulturowego istoty mrocznej i pierwotnej – konfrontowana jest jednak w powieści ze sferą ducha. Perspektywa religii prehistorycznych (na przykład pogański kult bogini Matki) czyni z Berentowskiej kobiety symbol odwiecznej tajemnicy życia, tożsamej ze źródłem płodności i kreacji.
Słowa kluczowe:
Wacław Berent, Ozimina, cielesność kobiet, powieść młodopolskaZakład Literatury Polskiej, Instytut Literaturoznawstwa i Językoznawstwa, Wydział Humanistyczny, Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach, ul. Uniwersytecka 17, 25-406 Kielce
