Uznanie niewłaściwe roszczenia a bieg terminu przedawnienia - uwagi ogólne

Grzegorz Wolak

Abstrakt

Uznanie roszczenia jest instytucją prawną występującą zarówno na gruncie przepisów kodeksu cywilnego jak też, chociażby kodeksu postępowania cywilnego. Niniejszy artykuł poświęcony jest tylko tzw. niewłaściwemu uznaniu roszczenia (uznaniu długu) a po drugie tylko li tylko w kontekście jego wpływu na bieg terminu przedawnienia roszczenia. Zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie natura prawna niewłaściwego uznania długu jest sporna. Osobiście jestem zdania, że jest ono oświadczeniem wiedzy (a nie oświadczeniem woli), do którego nie stosuje się całego rygoryzmu przepisów o czynnościach prawnych w szczególności dotyczących zasad reprezentacji osób prawnych. Na razie może być ono dokonane nie tylko wyraźnie, ale także, chociażby w sposób dorozumiany, a jego skutkiem jest zawsze przerwa biegu przedawnienia.

Streszczenie dostępne również w języku niemieckim:

Die Anerkenunng eines Anspruchs ist eine rechtliche institution, die unter anderem auf dem Grund des Zivilgesetzbuches und der Z:- vilprocessordnung vorkommt. Der vorligende Artikel ist nur der sogenannten unzustandigen Anerkenunng eines Anspruchs gewidmet (der Anerkennung einer Schuld) und das nur im Kontext ihres Einflusses auf den Lauf der Verjahrungsfrist eines Anspruchs. Sowohl in der Doktrin ais auch in der Rechtsprechung ist eine rechtliche Natur der unzustandigen Anerkenunng einer Schuld umstritten. Ich personlich bin der Meinung, dass sie eine Wissenserklarung (und nicht die Willenserklarung) ist, zu der es kein ganzer Rigorismus der Rechtsgeschaftsvorschriften angewandt wird, insbesondere diese Vorschriften, die die Vertretungsgrundsatze der juristischen Personen betreffen. Inzwischen kann sie in belieber Form vollgezogen werden, nicht nur deutlich, sondern auch auf konkludente Weise und ihre Folgę ist immer die Verjahrungsunterbrechung.