Nabywanie kwalifikacji i uprawnień przez notariusza w okresie średniowiecza
Aleksandra Kuczałek
absolwent Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II , PolskaAbstrakt
Artykuł ten stara się przybliżyć ogół zagadnień związanych z uzyskaniem tytułu notariusza w okresie średniowiecza. Opiera się on na konstrukcji pięciu części, których celem jest szczegółowe ukazanie procedur niezbędnych do zdobycia uprawnień notarialnych jak i podmiotów kreujących przyszłych notariuszy. Charakteryzuje profil osobowy ówczesnego notariusza, wskazując zarówno na wymogi formalne, jak i predyspozycje fizyczne, umysłowe i psychiczne przyszłych kandydatów stanowiące kwalifikacje niezbędne do sprawowania tej funkcji w ówczesnym czasie.
Słowa kluczowe:
średniowieczny notariusz, kreacja notarialna, admisja, inwestytura, notariusze papiescy, komesi, wicekomesiBibliografia
Bielińska M., Kancelaria i dokumenty wielkopolskie XIII w., Wrocław 1967 r.
Chojnacki P., Notariusze publiczni w Polsce średniowiecznej, „Nowy Przegląd Notarialny" 2006, nr 2.
Karplukowna M., Słownik Jana Cervusa z Tucholi, Wrocław 1973 r.
Luciński J., Formularze czynności prawnych w Polsce w wiekach średnich. Przegląd badań. „Studia źródłoznawcze" 1973, T. 18.
Malec D., Dzieje notariatu polskiego, Kraków 2007 r.
Malec D., Jan Długosz (1415 -1480) wybitny historyk, dyplomata, duchowny i notariusz, „Nowy Przegląd Notarialny” 2006, nr 1.
Maleczyński K., Bielińska M., Gąsiorowski A., Dyplomatyka wieków średnich, Warszawa 1971 r.
Mikucki S., Mianowanie notariuszy publicznych imperiali auctoritate w diecezji krakowskiej i lwowskiej w wieku XV. w: Studia historyczne ku czci St. Kutrzeby. T.I. Kraków 1938 r.
Skupieński K., Notariat publiczny w średniowiecznej Polsce, Lublin 2002 r.
absolwent Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
