Osoby z niepełnosprawnością jako interesariusze organizacji

Aslaksen, H. M., Hildebrandt, C., Garmann Johnsen, H. Chr. (2021). The Long-Term Transformation of the Concept of CSR: Towards a More Comprehensive Emphasis on Sustainability. International Journal of Corporate Social Responsibility, 6(11). doi: 10.1186/s40991-021-00063-9. (Crossref)

Bajak, M. (2021). Wykorzystanie beaconów w komunikacji marketingowej. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.

BazEkon. (2024). Pobrano z https://bazekon.uek.krakow.pl/ (4.03.2024).

BazHum. (2024). Pobrano z https://bazhum.pl/ (4.03.2024).

Fetzki, T., Fetzka, A. (2020). Dorosły z niepełnosprawnością intelektualną w sieci systemu instytucjonalnego: analiza wybranych problemów. Dyskursy Młodych Andragogów, 21, 249–263. 10.34768/dma.vi21.531.

Filek, J. (2013). Społeczna odpowiedzialność biznesu jako nowa wersja umowy społecznej. Kraków: Księgarnia Akademicka.

Forum Odpowiedzialnego Biznesu. (2012). Mierzenie efektywności i wpływu społecznego działań CSR. Pobrano z https://odpowiedzialnybiznes.pl/wp-content/uploads/2012/12/Mierzenie-efektywnosci-dzialan-CSR_FOB_2012.pdf (20.07.2023).

Furmańska-Maruszak, A., Sudolska, A. (2017). Relacje z pracownikami jako obszar wdrażania CSR. Organizacja i Kierowanie, 2, 253–267.

Gawron, G. (2015). Universal Design – projektowanie uniwersalne jako idea w dążeniu do osiągania partycypacji społecznej osób niepełnosprawnych. Roczniki Nauk Społecznych, 43(1), 125–144. doi: 10.18290/rns.2015.7(43).1-9. (Crossref)

Gostin, L. O., Meier, B. M. (red.). (2020). Foundations of Global Health & Human Rights. New York: Oxford University Press. (Crossref)

Gotówko, J. (2018). Corporate Social Responsibility in the Context of Employing Disa¬bled People. Journal of Modern Science, 36(1), 253–274. doi: 10.13166/jms/90173. (Crossref)

Inclusive City Maker. (2021). Disabled People in the World. Facts and Figures. Pobrano z https://www.inclusivecitymaker.com/disabled-people-in-the-world-in-2021-facts-and-figures/ (21.07.2023).

Jarman, M., Monaghan, L., Harkin, A. (red.). (2017). Barriers and Belonging. Personal Narratives of Disability. Philadelphia: Temple University Press.

Jastrzębska, E. (2011). Wprowadzenie do koncepcji CSR i zrównoważonego rozwoju. W: J. Reichel (red.), Jak uczyć o społecznej odpowiedzialności i zrównoważonym rozwoju. Przewodnik dla nauczycieli (s. 9–23). Warszawa: Forum Odpowiedzialnego Biznesu.

Kaplan, R. S., Norton, D. P. (1992). The Balanced Scorecard – Measures That Drive Performance. Harvard Business Review, January-February, 71–79.

Kazojć, K. (2014). Koncepcja społecznej odpowiedzialności i jej obszary w organizacjach. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Studia i Prace Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania, 38(1), 57–69.

Kaźmierczak, M., Zapłata, S. (2021). Wpływ koncepcji społecznej odpowiedzialności biznesu na działalność projektową. Przegląd Organizacji, 2, 12–19. doi: 10.33141/ po.2021.2.02. (Crossref)

Kubicki, P. (2017). Polityka publiczna wobec osób z niepełnosprawnościami. Warszawa: Oficyna Wydawnicza (Szkoła Główna Handlowa).

Latapí Agudelo, M. A., Jóhannsdóttir, L., Davídsdóttir, B. (2019). A Literature Review of the History and Evolution of Corporate Social Responsibility. International Journal of Corporate Social Responsibility, 4(1), 1–23. doi: 10.1186/s40991-018-0039-y. (Crossref)

Leoński, W. (2017). Społeczna odpowiedzialność biznesu w obszarze niepełnosprawności (CSR+D). Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie/ Politechnika Śląska, 100, 253–262. (Crossref)

Leydesdorff, L., Lawton Smith, H. (2022). Triple, Quadruple, and Higher-Order Helices. Historical Phenomena and (Neo-)Evolutionary Models. Triple Helix, 9(1), 6–31. doi: 10.1163/21971927-bja10022. (Crossref)

Maciaszczyk, M. (2014). CSR szansą dla osób niepełnosprawnych. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Problemy Zarządzania, Finansów i Marketingu, 824(35), 159–167.

Manczak, I. (2022). Kultura organizacyjna jako podstawa budowania relacji z intere¬sariuszami. W: J. Plichta (red.), Kluczowe narzędzia i elementy koncepcji co-management w budowaniu relacji kooperacyjnych z interesariuszami (s. 13–37). Kraków: Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Attyka.

Migliaccio, G. (2019). Disabled People in the Stakeholder Theory. A Literature Analysis. Journal of the Knowledge Economy, 10, 1657–1678. doi: 10.1007/s13132-017-0485-x. (Crossref)

Mitchell, R. K., Agle, B. R., Wood, D. J. (1997). Toward a Theory of Stakeholder Identi¬fication and Salience. Defining the Principle of Who and What Really Counts. Academy of Management Review, 22(4), 853–886. doi: 10.2307/259247. (Crossref)

Nam, Y., Barnett, G. A., Kim, D. (2014). Corporate Hyperlink Network Relationships in Global Corporate Social Responsibility System. Quality & Quantity, 48, 1225–1242. doi: 10.1007/s11135-013-9831-7. (Crossref)

Polak-Sopińska, A., Królikowski, J. (red.). (2018). Ergonomics for People with Disabilities. Design for Accessibility. Lodz [Łódź]: De Gruyter Open Ltd. (Crossref)

Scopus. (2023). Pobrano z https://www.scopus.com/ (4.09.2023).

Stańczyk-Hugiet, E., Piórkowska, K., Stańczyk, S. (2014). Selekcja rutyn – perspektywa wewnątrzorganizacyjna. Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wroc¬ławiu, 366, 505–513. doi: 10.15611/pn.2014.366.48. (Crossref)

Švárová, M., Vrchota, J. (2014). Influence of Competitive Advantage on Formulation Business Strategy. Procedia Economics and Finance, 12, 687–694. doi: 10.1016/S2212-5671(14)00394-3. (Crossref)

Sznajder, M. (2013). Korzyści z wdrożenia koncepcji społecznej odpowiedzialności biznesu (z uwzględnieniem koncepcji interesariuszy). Ekonomia i Zarządzanie, 5(2), 194–211. doi: 10.12846/j.em.2013.02.12.

Szwajca, D. (2016). Strategie zarządzania relacjami z interesariuszami w kontekście ograniczania ryzyka pogorszenia lub utraty reputacji przedsiębiorstwa. Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, 420, 324–336. doi: 10.15611/pn.2016.420.28. (Crossref)

Toquero, C. M. D. (2020). Inclusion of People with Disabilities amid COVID-19. Laws, Interventions, Recommendations. Multidisciplinary Journal of Educational Research, 10(2), 158–177. doi: 10.17583/remie.2020.5877. (Crossref)

United Nations. (2015). Przekształcamy nasz świat: Agenda na rzecz zrównoważone¬go rozwoju 2030. Pobrano z https://www.unic.un.org.pl/files/164/Agenda%202030_pl_2016_ostateczna.pdf (3.03.2024).

Web of Science. (2024). Pobrano z https://www.webofscience.com/wos/woscc/basic-search (4.03.2024).

Wolan-Nowakowska, M. (2021). Partnerstwo międzysektorowe jako narzędzie wdrażania idei społecznej odpowiedzialności biznesu. Zarządzanie Zasobami Ludzkimi, 4(141), 103–114. doi: 10.5604/01.3001.0015.2763. (Crossref)

Wójcik, K. (2005). Public Relations. Wiarygodny dialog z otoczeniem. Warszawa: Wy¬dawnictwo Placet.

Wójcik-Karpacz, A. (2018). Implikacje praktyczne teorii interesariuszy: czego mniejsze firmy mogą się nauczyć od większych względem interesariuszy wewnętrznych?. Studia Ekonomiczne. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowi¬cach. Zarządzanie, 13(348), 7–25.

Yu, Y., Hu, Y., Qioa, H., Wang, S. (2018). Co-evolution. A New Perspective for Business Model Innovation. Journal of Systems Science and Information, 6(5), 385–398. doi: 10.21078/JSSI-2018-385-14. (Crossref)