Konfrontacja biegłych w polskim procesie karnym. Zagadnienia procesowe
brak
Czesław Paweł Kłak
Kujawsko-Pomorska Szkoła Wyższa w Bydgoszczy , Polskahttps://orcid.org/0000-0002-2886-4770
Abstrakt
Artykuł analizuje podstawy prawne przeprowadzenia „konfrontacji biegłych” w polskim procesie karnym. Autor – dopuszczając taką możliwość – wskazuje, że art. 201 Kodeksu postępowania karnego wprawdzie nie posługuje się takim pojęciem, ale uregulowany w tym przepisie tryb weryfikacji opinii biegłych przewiduje możliwość „ponownego wezwania tych samych biegłych” w celu wydania opinii uzupełniającej, co stwarza możliwość przeprowadzenia czynności konfrontacji, o której mowa w art. 172 zd. pierwsze K.p.k. Z art. 201 K.p.k. wynika tryb postępowania organu procesowego w przypadku stwierdzenia m.in. „sprzeczności między różnymi opiniami w tej samej sprawie” i w jego ramach możliwe jest przesłuchanie konfrontacyjne biegłych. Z przepisu tego nie wynika bowiem, że po „ponownym wezwaniu tych samych biegłych” możliwe jest jedynie ich osobne przesłuchanie, a tym samym wyklucza możliwość przeprowadzenia konfrontacji. Ustawa procesowa nie określa w art. 201 K.p.k. enumeratywnie, jakie czynności mogą być podjęte po „wezwaniu biegłych”, co oznacza, że zastosowanie znajdują tu przepisy dotyczące przesłuchania, a więc także przepis o konfrontacji.
Słowa kluczowe:
opinia biegłego, konfrontacjaBibliografia
Cieślak M., Zagadnienia dowodowe w procesie karnym, w: M. Cieślak, Dzieła wybrane, t. 1, red. S. Waltoś, Kraków 2011.
Dzierżanowska J., Studzińska J., Komentarz do niektórych przepisów kodeksu postępowania karnego, w: J. Dzierżanowska, J. Studzińska, Biegli w postępowaniu sądowym cywilnym i karnym. Praktyczne omówienie regulacji z orzecznictwem, Warszawa 2019.
Dzierżanowska J., Studzińska J., Kryteria oceny dowodu z opinii biegłego w orzecznictwie sądów powszechnych i Sądu Najwyższego, Roczniki Nauk Prawnych 2015, t. 25, nr 2.
Gruszecka D., w: Kodeks postępowania karnego. Komentarz, red. J. Skorupka, Warszawa 2015.
Gruza E., Kilka refleksji na temat konfrontacji biegłych, Problemy Współczesnej Kryminalistyki 2008, t. 12.
Grzegorczyk T., Kodeks postępowania karnego i ustawa o świadku koronnym. Komentarz, Warszawa 2008.
Grzeszczyk W., Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2003.
Habzda-Siwek E., Diagnoza stanu psychicznego sprawcy a rozstrzygnięcia w procesie karnym, Kraków 2002.
Hofmański P., Sadzik E., Zgryzek K., Kodeks postępowania karnego, t. 1. Komentarz do artykułów 1–296, red. P. Hofmański, Warszawa 2011.
Hofmański P., Waltoś S., Proces karny. Zarys systemu, Warszawa 2016.
Hofmański P., Zabłocki S., Elementy metodyki pracy sędziego w sprawach karnych, Zakamycze 2006.
Hołyst B., Kryminalistyka, Warszawa 2000.
Jagiełło D., Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 3 października 2012 r., II AKa 260/12, Ius Novum 2013, t. 7, nr 4.
Juszka K., Żywucka-Kozłowska E., Konfrontacja w opinii funkcjonariuszy Policji, w: Obszary badawczej współczesnej kryminalistyki, red. T. Widła, Katowice 2011.
Kasprzak J., w: J. Kasprzak, B. Młodziejowski, W. Brzęk, J. Moszczyński, Kryminalistyka, Warszawa 2006.
Kasprzak J., w: J. Kasprzak, B. Młodziejowski, W. Kasprzak, Kryminalistyka. Zarys systemu, Warszawa 2015.
Kegel A., Kegel Z., Przepisy o biegłych sądowych, tłumaczach i specjalistach. Komentarz, Zakamycze 2004.
Kmiecik R., Taracha A., w: Prawo dowodowe. Zarys wykładu, red. R. Kmiecik, Warszawa 2008.
Kopczyński G., Konfrontacja biegłych w polskim procesie karnym, Warszawa 2008.
Kudrelek J., Lisiecki M.J., Konfrontacja specjalistów w procesie karnym, w: Procesowo- kryminalistyczne czynności dowodowe, red. M. Lisiecki, M. Zajder, Szczytno 2003.
Kulesza C., w: Kodeks postępowania karnego. Komentarz, red. K. Dudka, Warszawa 2018.
Kulicki M., Kwiatkowska-Darul V., Stępka L., Kryminalistyka. Wybrane zagadnienia teorii i praktyki śledczo-sądowej, Toruń 2005.
Kurowski M., w: Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. 1, red. D. Świecki, Warszawa 2013.
Łobacz P., Czy dopuszczalne jest konfrontowanie biegłych, kuratorów, specjalistów i tłumaczy?, Problemy Kryminalistyki 2010, nr 269.
Łobacz P., Konfrontacja. Studium karnoprawne i kryminalistyczne, Warszawa 2013.
Orkiszewska D., Konfrontacja w postępowaniu karnym, Lublin 2016.
Paprzycki L.K., Kryteria oceny opinii biegłego psychiatry i psychologa w postępowaniu karnym, Palestra 1999, nr 11.
Paprzycki L.K., w: J. Grajewski, L.K. Paprzycki, S. Steinborn, Kodeks postępowania karnego, t. 1. Komentarz do art. 1–424, Warszawa 2013.
Sławik K., Kryminalistyka. Przegląd zagadnień, Warszawa 2002.
Stefański R.A., w: Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. 1, red. Z. Gostyński, R.A. Stefański, S. Zabłocki, Warszawa 2003.
Stefański R.A., w: Kodeks postępowania karnego, t. 2. Komentarz do art. 167–296, red. R.A. Stefański, S. Zabłocki, Warszawa 2019.
Tomaszewski T., Dowód z opinii biegłego w procesie karnym, Kraków 2000.
Tomaszewski T., Uwagi na temat konfrontacji biegłych w procesie karnym, Państwo i Prawo 1986, z. 10.
Waltoś S., Proces karny. Zarys systemu, Warszawa 2009.
Widacki J., w: Kryminalistyka, red. J. Widacki, Warszawa 2002.
Widła T., Jeszcze raz o ekspertyzach pozasądowych, Prokuratura i Prawo 2015, nr 7–8.
Widła T., Konfrontowanie biegłych, Problemy Kryminalistyki 1981, nr 150.
Widła T., Ocena dowodu z opinii biegłego, Katowice 1992.
Wojnas-Worek E., Konfrontacja w procesie karnym i cywilnym, w: Dowód w procesie karnym w perspektywie porównawczej, red. D. Gil, Lublin 2016.
Wojtasik J., Konfrontacja jako metoda przesłuchania, Prokuratura i Prawo 2003, nr 3.
Żylińska J., Konfrontacja biegłych jako metoda wyjaśnienia sprzeczności między różnymi opiniami w tej samej sprawie, Państwo i Prawo 2013, z. 10.
Żylińska J., Przesłanki konfrontacji, Prokuratura i Prawo 2013, nr 2.
Kujawsko-Pomorska Szkoła Wyższa w Bydgoszczy https://orcid.org/0000-0002-2886-4770
Licencja
Autor oświadcza, że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza jakichkolwiek praw osobistych lub majątkowych osób trzecich oraz, że jego prawa autorskie do utworu nie są ograniczone w zakresie objętym umową podpisywaną z Wydawcą.
Autor publikacji przenosi nieodpłatnie na Wydawcę autorskie prawa majątkowe do składanego do publikacji Utworu (artykułu) bez ograniczeń czasowych i terytorialnych na następujących polach eksploatacji:
a) wytwarzanie, utrwalanie i zwielokrotnianie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
b) wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu, oraz rozpowszechnianie w postaci otwartego dostępu, zgodnie z treścią licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa 4.0 Międzynarodowa (zwanej również jako CC BY), dostępnej pod adresem: https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/legalcode.pl;
c) włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
d) opublikowanie na stronie internetowej czasopisma, publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, oraz publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
e) wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu lub innej sieci.
Przeniesienie autorskich praw majątkowych do utworu następuje nieodpłatnie, z chwilą podpisania umowy.
