Wznowienie postępowania w czeskim postępowaniu sądowoadministracyjnym
Анотація
Aktem normatywnym regulujący postępowanie sądowoadministracyjne w Czechach jest Zákon soudní řád správní, który w części trzeciej wskazuje na dwa nadzwyczajne środki prawne przysługujące od prawomocnego wyroku: skargę kasacyjną oraz skargę o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego. Co istotne, w czeskim postępowaniu sądowoadministracyjnym znajdują zastosowania klasyczne podstawy wznowienia postępowania, takie jak nowe okoliczności i nowe dowody, których strona nie mogłaby wykorzystać bez swojej winy w pierwotnym postępowaniu. Katalog pozytywnych przesłanek skargi o wznowienie postępowania został określony w § 111 s.ř.s. Ponadto ustawodawca dokonał pozytywnej enumeracji postępowań, w których skarga o wznowienie jest dopuszczalna (§ 114 s.ř.s.). Skarga o wznowienie postępowania nie ma charakteru dewolutywnego, a jej wniesienie wywołuje skutek względnie suspensywny. Postępowanie ze skargi o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego jest dwufazowe: w pierwszej kolejności (iudicium rescindens) następuje badanie zachowania warunków rozpoznania skargi o wznowienie. Ten etap kończy się wyrokiem o dopuszczalności wznowienia lub odrzuceniem skargi. Następnie przeprowadza się drugi etap (iudicium rescissorium) – postępowanie wznowieniowe, w którym zachodzi merytoryczne rozpoznanie skargi.
Ключові слова:
skarga o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego, etapy postępowania wznowienowego, postępowanie sądowoadministracyjneПосилання
Baxa J.M., Reforma českého správního soudnictví, Právní rádce 2002, nr 1.
Baxa J.M., Sądownictwo administracyjne w Czechach, Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego 2007, nr 2.
Bobek M., Kűhn Z., Wprowadzenie, w: M. Bobek, Z. Kűhn, i in., Judikatura a právní argumentace, Praha 2013.
Foltas T., Hlouch L., Základy správního procesu, Brno 2009.
Hlavsa P., Občanský soudní řád. Soudní řád správní, Praha 2006.
Hlavsa P., Občanský soudní řád, Soudní řád správní a předpisy související súvodem kaplikaci komunitárního práva a kpředběžné otázce, Praga 2008.
Knysiak-Molczyk H., Skarga kasacyjna w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Warszawa 2009.
Kryska D., Konstytucyjny model czeskiego sądownictwa administracyjnego, Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego 2014, nr 1.
Kühn Z., w: Kühn Z., Kocourek T. i in., Soudní řád správní. Komentář, Praha 2019.
Mikule V., Pláč nad ztracenou příležitostí aneb Nejvyšší správní soud nebude přezkoumávat právní předpisy, Justiční Praxe 2002, nr 3.
Mikule V., Ještě ke správnímu soudnictví a jeho organizaci, Právní praxe 1994, nr 4, s. 188 i nast., I. Schelleová, Správní soudnictví, Praha 2004.
Mikule V., Sládeček V., Nad nálezem Ústavního soudu, kterým byla zrušena úprava správního soudnictví, Bulletin advokacie 2002, nr 10.
Paseková E., Dimun P. w wywiadzie: Michal Mazanec: Dobrý soudce nevstupuje do prostoru vyhrazeného správě, https://www.ceska-justice.cz [dostęp: 16.01.2020].
Pitrova L., Nejvyšší správní soud – dárek k desetiletí české ústavy, w: Deset let Ústavy České republiky. Východiska, stav, perspektivy, red. J. Kysela, Praha 2003.
Prŭcha P., Přezkoumání správních rozhodnutí, w: S. Skulová, i in., Správní právo procesní, Plzeň 2008.
Schelleová I., Správní soudnictví, Praha 2004.
Sedláček S., Soudní kontrola veřejné správy, Brno 2011.
Sládeček V., Tomaszková V., Správní soudnictví v České republice a ve vybraných státech Evropy, Praha 2010.
Tomaszková V., Tomoszek M., Vliv Rady Evropy na správni soudnictvi a přistup ke správnim soudům v Českė republice, w: Vliv EU a Rady Evropy na správni řizeni v ČR a v Polsku, red. M. Horáková, M. Tomaszek, Brno 2010.
Varvařovský P., Nejvyšší správní soud na startu, Justiční praxe 2002, nr 3.
Vetešník J., w: L. Jemelka i in., Správní řád soudní, komentář, Praha 2013.
Vopálka V. i in., Soudní řád správní. Komentář, Praha 2004.
Ziółkowska A., Postępowanie międzyinstancyjne w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Katowice 2019.
Zoulík F., Soudy a soudnictví, Praha 1995.
Uniwersytet Śląski https://orcid.org/0000-0002-9933-2667
Ліцензія
Автор заявляє, що твір є оригінальним твором і не порушує жодних особистих або майнових прав третіх осіб, a також, що його авторські права на твір не обмежені в межах договору, підписаного з Видавцем.
Автор публікації безоплатно передає Видавцю майнові авторські майнові права на твір (статтю), поданий до публікації, без обмежень що до часу та території в таких сферах використання:
а) виготовлення, запис і збільшення за допомогою певної техніки копій, включаючи техніку друку, магнітний запис та цифрову техніку;
b) введення на ринок, позичання або надання в оренду оригіналу чи копій Твору та розповсюдження у формі відкритого доступу відповідно до змісту ліцензії Creative Commons Визнання Авторства 4.0 Міжнародна (також відомої як CC BY), доступної за адресою:
https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/legalcode.pl;
c) включення Твору до складу колективного твору;
d) оприлюднення на веб-сайті журналу, публічне виконання, виставка, демонстрація, відтворення, трансляція та ретрансляція, а також надання Твору доступним для громадськості таким чином, щоб кожен міг мати доступ до них у місці та в час, вибраний ними;
e) завантаження Твору в електронній формі на електронні платформи або інше завантаження Твору в електронній формі в Інтернет чи іншу мережу.
Авторські майнові права на твір передаються безоплатно при підписанні договору.
