Tradycja jako zasada katolickiej teologii
Gerhard Ludwig Müller
Abstrakt
Objawienie biblijne ma charakter ściśle historyczny, a co za tym idzie, taki charakter ma całe chrześcijaństwo i powinna odzwierciedlać go również teologia. Choć naucza ona prawd ponadczasowych, kieruje do nas nade wszystko orędzie o Bogu objawiającym się w historii. Orędzie to, przekazywane z pokolenia na pokolenie w dynamicznym procesie, który nazywamy Tradycją, ma również charakter historyczny. Tym samym Tradycja nie jest dla teologa jakąś zniewalającą zewnętrzną normą, ale fundamentalną zasadą, bez której nie może być mowy o katolickiej teologii. Taką rolę Tradycji trzeba podkreślić szczególnie dzisiaj, kiedy w świecie panuje swoisty kult współczesności, a w Kościele pojawia się tendencja do uważania za rozstrzygające nie tyle wielkich postanowień Magisterium, ile spontanicznych wypowiedzi papieża i innych hierarchów.
Słowa kluczowe:
Tradycja, Pismo Święte, metodologia teologii, objawienie, ekumenizmBibliografia
Buckenmaier A., Wahrheit, Einheit und Gegenwart der Kirche. Augustinus Argumentum gegen die Schismatiker als Anregung für eine Konzilshermeneutik,„IkaZ Communio” 42 (2013), s.
510–520.
Cohen H., Die Religion der Vernunft aus den Quellen des Judentums, Leipzig 1919.
Congar Y., La Tradition et les traditions, vol. II, Paris 1963, s. 111–136.
Congar Y., Die Wesenseigenschaften der katholischen Kirche, MySal IV/1 1972, s.
357–599.
Franciszek, Encyklika „Lumen fidei” nr 35.
Grässer E., An die Hebräer (Hebr 1–6), EKK XVII/1, Zürich i in. 1990.
Ireneusz z Lyonu, Demonstratio apostolicae praedicationis 24: S.C. 406, 117.
Kasper W., Die Lehre von der Tradition in der Römische Schule, WKGS Bd. 8, Freiburg–Basel–Wien 2001.
Lamirande E., Designations des Donatistes, „Baug” 32 (1965).
