Pierwszy List Jana jako świadectwo teologiczne o historii zbawienia realizującej się w Jezusie Chrystusie

Piotr Kot

Abstrakt

Lektura Pierwszego Listu Jana rodzi pytanie o naturę świadectwa, które autor pisma składa wobec wspólnoty chrześcijańskiej przeżywającej wewnętrzny kryzys. Czy jest to świadectwo oparte na wyuczonej doktrynie, czy też wyrasta z doświadczenia historycznego autora? Jest to w gruncie rzeczy pytanie o autorytet prezentowanej nauki. Słownictwo zastosowane zwłaszcza w Prologu Listu pozwala określić go jako świadectwo teologiczne. Nie polega ono jedynie na wiernym przywoływaniu z pamięci przeszłych wydarzeń historycznych, gdyż w 1 J autor nie odnosi się wprost do słów i czynów ziemskiego Jezusa. Jest ono raczej traktowaniem zaistniałych faktów jako „źródła teraźniejszości”. Świadectwo to posiada silny autorytet, ponieważ wyrasta z dwóch źródeł: relacji naocznego świadka paschalnego życia Jezusa Chrystusa oraz refleksji nad egzystencjalnymi konsekwencjami tego historio-zbawczego wydarzenia w obliczu aktualnych potrzeb wspólnoty.