Znaki czasu dla katechezy w Polsce
Paweł Mąkosa
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II , Polskahttps://orcid.org/0000-0002-4664-7024
Abstrakt
Rozeznawanie znaków czasu i wypracowywanie na nie odpowiedzi jest podstawowym warunkiem skutecznej działalności katechetycznej Kościoła adresowanej szczególnie do ludzi młodych. Z tego względu podjęcie refleksji naukowej nad tym zagadnieniem wydaje się nie tylko zasadne, co wręcz konieczne. Na początku niniejszego artykułu przeprowadzono analizę znaczenia terminu „znaki czasu”. Następnie wskazano i scharakteryzowano te znaki czasu, które wydają się współcześnie najbardziej istotne dla szeroko pojętej katechezy. Zwieńczeniem refleksji jest z kolei próba wypracowania odpowiedzi na przedstawione problemy.
Słowa kluczowe:
znaki czasu, katecheza, edukacja religijna, przemiany kulturoweBibliografia
Adamczyk D., „Rozpoznawanie znaków czasu w perspektywie wezwania Jezusa do ewangelizacji”, Ruch Biblijny i Liturgiczny 61/4 (2008) 279−296. (Crossref)
Bartnik Cz., Dogmatyka katolicka, (Lublin: Wydawnictwo KUL 1999) 671–672.
Bielecki S., „Znaki czasu”, Leksykon teologii pastoralnej (red. R. Kamiński, W. Przygoda, M. Fiałkowski) (Lublin: KUL 2006) 923-926.
Fiałkowski M., „Znaki czasu. Próba definicji w świetle polskich publikacji teologicznych po Soborze Watykańskim II”, Teologia Praktyczna 12 (2011) 195−204. (Crossref)
Fiałkowski M., „Inspiracje Konstytucji Duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym dla teologii znaków czasu”, Roczniki Teologiczne 53/6 (2016) 27−34. (Crossref)
Franciszek, Evangelii gaudium. Adhortacja apostolska (Watykan: Libreria Editrice Vaticana 2013).
Głowacki A., „Religijność młodzieży”, Młodzież 2016 (Warszawa: CBOS 2016) 130−140.
Jana Paweł II, Familiaris consortio. Posynodalna adhortacja apostolska o zadaniach rodziny chrześcijańskiej w świecie współczesnym (Watykan: Libreria Editrice Vaticana 1981).
Jan Paweł II, Pastores dabo vobis. Posynodalna adhortacja apostolska (Watykan: Libreria Editrice Vaticana 1992).
Jan Paweł II, „Duch a znaki czasu” (Przemówienie na audiencji generalnej, 23.09.1998), L’Osservatore Romano, wydanie polskie 20/1 (1999) 46−47.
Kaucha K., Wiarygodność Kościoła w kontekście wyzwań współczesności europejskiej w świetle nauczania Jana Pawła II (Lublin: Wydawnictwo KUL 2008).
Kongregacja Nauki Wiary, Deklaracja o jedyności i powszechności zbawczej Jezusa Chrystusa i Kościoła „Dominus Iesus” (Watykan: Libreria Editrice Vaticana 2000).
Luckmann Th., „Transformations of Religion and Morality in Modern Europe”, Social Compass 50/3 (2003) 275–285. (Crossref)
Mariański J., Sekularyzacja i desekularyzacja w nowoczesnym świecie (Lublin: Wydawnictwo KUL 2006).
Mąkosa P., Katecheza młodzieży gimnazjalnej. Stan aktualny i perspektywy rozwoju (Lublin: Wydawnictwo KUL 2009).
Mąkosa P., „Przyszłość ewangelizacji i katechezy wobec przemian kulturowych”, Wychowanie i katecheza w służbie Polakom w kraju i na emigracji (red. P. Mąkosa) (Lublin: Pronoia 2018) 8−19.
Misiaszek K., „Nauczanie religii w szkole”, Leksykon teologii pastoralnej (red. R. Kamiński, W. Przygoda, M. Fijałkowski) (Lublin: Wydawnictwo KUL 2006) 539−544.
Pawlina K., Znaki czasu dla Kościoła w Polsce (Warszawa: Wydawnictwo Sióstr Loretanek 2014).
Rabczyński P., „Synod diecezjalny odpowiedzią na znaki czasu”, Studia Warmińskie 44−45 (2007−2008) 231−241.
Romaniuk K., Wiara w zmartwychwstanie, pusty grób i pojawienie się zmartwychwstałego Chrystusa (Katowice: Księgarnia św. Jacka) 1981.
Schillebeeckx E., „Tajemnica nieprawości i tajemnica zmiłowania”, Znak 29/2−3 (1977) 278–305.
Sobór Watykański II, Gaudium et spes. Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym (Watykan: Libreria Editrice Vaticana) 1965.
Szpet J., „Korelacja religii i historii Kościoła w programach i podręcznikach do historii w gimnazjum”, Katecheta 44/7–8 (2000) 11–17.
Ślęczek-Czakon D., Problem wartości i jakości życia w sporach bioetycznych (Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego 2004).
Tomasik P., „Korelacja nauczania religii z przedmiotami szkolnymi”, Rodzina – szkoła – Kościół. Korelacja i dialog (red. P. Tomasik) (Warszawa: Wydawnictwo Salezjańskie 2003) 127−145.
Tomasik P., „Korelacja nauki religii z programem szkolnym i duszpasterstwem parafialnym”, Zeszyty Katechetyczne 5/17 (2000) 85−102.
Tomasik P., Religia w dialogu z edukacją. Studium na temat korelacji nauczania religii katolickiej z polską edukacją szkolną (Warszawa: Wydawnictwo Salezjańskie 2004).
Wielgus S., „Sekularyzm w konfrontacji ze współczesnym Kościołem”, Pedagogika Katolicka 1 (2009) 39−58.
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Ks. Paweł Mąkosa, prezbiter diecezji radomskiej, doktor habilitowany nauk teologicznych w zakresie teologii pastoralnej/katechetyki, profesor KUL, pracownik Katedry Teologii Pastoralnej na Wydziale Teologii KUL, autor wielu publikacji naukowych, prelegent na konferencjach krajowych i zagranicznych, redaktor podręczników do nauczania religii, rzeczoznawca ds. oceny programów nauczania religii i podręczników katechetycznych Komisji Wychowania Katolickiego KEP. Zainteresowania naukowe: psychopedagogiczne uwarunkowania katechezy, wykorzystanie technologii informacyjnej w nauczaniu religii, różne wymiary katechezy młodzieży, katecheza inicjacyjna dzieci, prawne aspekty nauczania religii w polskim systemie oświaty, a także koncepcje edukacji religijnej w Europie i Ameryce Północnej.
https://orcid.org/0000-0002-4664-7024Licencja
Autor/Autorzy udziela/ją Licencjobiorcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji, zgodnie z postanowieniami załącznika: LICENCJA NA KORZYSTANIE Z UTWORU