OD „KOREANY” DO „ALMA E CORACAO”. SEMANTYKA I PRAGMATYKA PIOSENEK OLIMPIJSKICH
Paweł Nowak
Abstrakt
W przestrzeni publicznej istnieją różnorodne sposoby wyrażania bycia społecznością olimpijską, zjednoczonej ideami barona Pierre’a de Coubertina. Taki charakter mają znicz olimpijski, pięć kółek olimpijskich, flaga olimpijska i wiele znaków graficznych, werbalnych i dźwiękowych, obecnych w symbolicznej przestrzeni publicznej. Jednym z tego rodzaju spajających „olimpijczyków” komunikatów miały być także muzyka, piosenki i hymn olimpijski. Kilkadziesiąt piosenek, które przez ostatnie 30 lat były kojarzone z igrzyskami opiera się na semantyce emocji i interpretacji ducha, płomienia, snu, marzeń, które w zależności od autora tekstu mają bardziej lub tylko nieco mniej sztampowy charakter. Nie są zbyt gęste semantycznie i pragmatycznie, ale aktywują różne konteksty i ramy interpretacyjne oraz są niedookreślone tematycznie (nie wiadomo często, czy są o sporcie czy o miłości). Z pewnością jest w nich komunikacja nie wprost, a kooperacja opiera się na presupozycjach i implikaturach.
Słowa kluczowe:
piosenka olimpijska, semantyka, pragmalingwistyka, kontekst, rama interpretacyjna, presupozycje, konotacje, implikaturyBibliografia
Pierre de Coubertin, Przemówienia. Pisma różne i listy, red. Grzegorz Młodzikowski i Kajetan Hądzelek, Warszawa 1994.
Iwony Grys, Muzyka i sport, Warszawa 1998.
Jan Lis, Romantyczne olimpiady, Warszawa 1984.
Hanna Milewska, Muzyka jak chleb dla igrzysk, http://www.hi-fi.com.pl/artyku%C5%82y/muzyka/historie/ 1475-muzyka-jak-chleb-dla-igrzysk (dostęp: 14.03.2017 r.).
Maria Rotkiewicz, Dzieje hymnu olimpijskiego, „Sport Wyczynowy” 2008, nr 4-6.
Media, eros, przemoc. Sport w czasach popkultury, red. Andrzej Gwóźdź, Kraków 2003.
Bohdan Tomaszewski, Romantyczne mecze, Warszawa 1968.
Joanna Sosnowska, Feeria jako gatunkowy element dramaturgiczny ceremonii otwarcia i zamknięcia igrzysk olimpijskich w mediach, [w:] red. Elżbieta Pawlak-Hejno, Magdalena Piechota, Paweł Nowak (red.), Igrzyska olimpijskie w mediach masowych: 1948–1984, Lublin 2016.
Licencja
Czasopismo zapewnia bezpłatny i otwarty dostęp (ang. open access) do całej zawartości.
Od numeru 1/2024 teksty udostępniane są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa CC BY 4.0.
Teksty opublikowane w numerach od 3/2018 do 4/2023 udostępnione są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych CC BY-NC-ND 4.0.
Z utworów opublikowanych w niniejszym czasopiśmie przed nr 3/2018 można korzystać w ramach dozwolonego użytku zgodnie z art. 23-35 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
