Szkaplerz zakonny
Elwira Warda
Biblioteka Uniwersytecka KUL , PolskaAbstrakt
Szkaplerz zakonny początkowo w regule benedyktyńskiej używany był jako fartuch chroniący habit podczas prac fizycznych. Wraz z powstaniem cystersów stał się integralną częścią ubioru zakonnego. Szkaplerz przyjęli m.in. benedyktyni, bonifratrzy, dominikanie, kameduli, kapucyni tercjarze, karmelici, kartuzi, mercedariusze, paulini, bracia pocieszyciele z Getsemani, sercanie biali, trynitarze, serwici oraz albertynki, augustianki, benedyktynki, bernardynki, brygidki, dominikanki, niektóre franciszkanki, kamedułki, kapucynki, karmelitanki bose, klaryski, loretanki, pasterki, pijarki, serafitki i sercanki.
Słowa kluczowe:
szkaplerz, habit, zakony męskie, zakony żeńskieBibliografia
Encyklopedja kościelna wyd. przez Michała Nowodworskiego, t. XXVII, Warszawa 1904, s. 518-522.
Encyklopedja powszechna, t. XXIV, nakład S. Orgelbranda, Warszawa 1867, s. 640-641.
Łoziński Bogumił, Leksykon zakonów w Polsce, Warszawa 1998.
Łoziński Bogumił, Konecki Krzysztof, Nasi księża, nasi zakonnicy, nasze siostry, Włocławek 1999.
Marecki Józef, Zakony w Polsce, Kraków 2000.
Podręczna encyklopedya kościelna, red. Zygmunt Chełmicki, t. XXXVII-XXXVIII, Warszawa 1913, s. 376-382.
Wanat Benignus Józef, Zakon karmelitów bosych w Polsce, Kraków 1979, s. 21-26.
Biblioteka Uniwersytecka KUL
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.
