Służebność przesyłu w prawie polskim w okresie powojennym

Katarzyna Jachymska

Abstrakt

Zagadnienie instytucji służebności przesyłu jako novum legislacyjne rozważane jest w polskim piśmiennictwie prawniczym przede wszystkim na gruncie nowelizacji Kodeksu Cywilnego z 30 maja 2008r. W przedmiotowej publikacji poddaje się pod ocenę regulacje prawne oraz wybrane, w mojej ocenie najważniejsze rozwiązania jurysdykcyjne, które kształtowały polski model służebności przesyłu, począwszy od okresu powojennego, do chwili obecnej. Tym właśnie zagadnieniom, uwzględnieniem projektu przyjętego przez rząd w listopadzie 2011r. dotyczącego nowelizacji Kodeksu cywilnego w kwestii służebności przesyłu, poświęcona jest niniejsza publikacja. Służebność przesyłu stanowi nową nazwaną instytucję prawa cywilnego, która została przyjęta do Kodeksu cywilnego nowelizacją z 30 maja 2008r. W istocie natomiast zauważyć należy, że wprowadzona instytucja jedynie usankcjonowała istniejącą praktykę ustanawiania służebności gruntowej, która dotychczas określana była jako „służebność polegająca na prawie posadowienia linii przesyłowej”. W rozdziale drugim, wybrane regulacje prawne i ich współzależności funkcjonujące w polskim systemie prawnym od 1946r. do chwili obecnej zostały przedstawione. W trzeciej części, autor skupił się na przesłankach ustanowienia służebności przesyłu jako instytucji ograniczonego prawa rzeczowego. W reasumpcji, wnioski - w zakresie aktualnej regulacji instytucji służebności przesyłu jak również projekt nowelizacji instytucji przesyłu przyjęty przez Radę Ministrów w listopadzie 2011r. - zostały zaprezentowane, z uwzględnieniem akcesji Polski do Unii Europejskiej 1 maja 2004r.