Obieg prawny zaświadczenia stwierdzającego złożenie oświadczeń
Tomasz Rakoczy
Kujawsko-Pomorska Szkoła Wyższa w Bydgoszczy , PolskaAbstrakt
W procedurze zawierania małżeństwa cywilnego w formie małżeństwa kościelnego, duchowny ma za zadanie zredagowania Zaświadczenia stwierdzającego, że oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński zostały złożone w obecności duchownego i przekazania go właściwemu USC, względem miejsca zawarcia małżeństwa, celem sporządzenia przez kierownika USC aktu małżeństwa. Sporządzenie tego aktu jest ostatnim krokiem w zawarciu małżeństwa cywilnego, w formie wyznaniowej, w prawie polskim. Ścieżka administracyjna, jaką pokonuje wskazany dokument jest skomplikowana i budzi wiele niejasności. Zaświadczenie musi zostać przede wszystkim przekazane duchownemu, przed którym małżeństwo zostanie zawarte. U podstaw zredagowania dokumentu stoi oświadczenie stron o zawarciu małżeństwa cywilnego. Niestety, akty normatywne nie wskazują ani dokładnego momentu w czasie, ani sposobu, w jaki takie oświadczenie należy odebrać. Jak pokazuje praktyka, oświadczenie woli o zawarciu małżeństwa cywilnego jest zwykle odbierane per facta concludentia, co nie jest sposobem właściwym. Dokument musi następnie zostać podpisany przez duchownego wskazanego w Obwieszczeniu MSW. Po zredagowaniu Zaświadczenia, duchowny ma za zadanie w zawitym terminie przekazać je właściwemu miejscowo kierownikowi USC. Ten krok stanowi o ostatniej przesłance konstytutywnej. Jeśli kierownik USC nie otrzyma wskazanego Zaświadczenia, albo otrzyma je po terminie, nie sporządzi aktu małżeństwa. W krytyce tej przesłanki podnosi się, że nie może mieć ona charakteru konstytucyjnego, lecz jedynie deklaratywny. Po wtóre nie można uzależniać skutków czynności prawnych (zawarcia małżeństwa nupturientów) od braku działania osoby trzeciej (niedostarczenia Zaświadczenia w sposób zawiniony bądź niezawiniony przez duchownego).
Słowa kluczowe:
małżeństwo cywilne, małżeństwo kościelne, duchowny, zawarcie małżeństwa, Urząd Stanu CywilnegoBibliografia
Góralski W., Kanoniczne prawo małżeńskie, Warszawa 2000.
Góralski W., Kościelne prawo małżeńskie, Warszawa 2006.
Jędrejek G., Komentarz do art. 8 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, LEX dostęp, 22 grudnia 2014.
Krukowski J., Konkordat polski. Znaczenie i realizacja, Lublin 1999.
Mączyński A., Oświadczenia małżonków jako element zawarcia małżeństwa w formie konkordatowej, w: Kasprzyk (red.), Prawo rodzinne w Polsce i w Europie, Lublin 2005.
Mezglewski A., O potrzebie nowelizacji przepisów wykonawczych dotyczących zawierania małżeństwa konkordatowego, w: T. Płoski, J. Krzywkowska (red.), Matrimonium spes mundi. Małżeństwo i rodzina w prawie kanonicznym, polskim i międzynarodowym. Księga Pamiątkowa dedykowana ks. prof. Ryszardowi Sztychmilerowi, Olsztyn 2008.
Smyczyński T., Prawo rodzinne i opiekuńcze, Warszawa 2009.
Sobolewski P., Komentarz do art. 60 kc, LEX, dostęp dnia 4 lutego 2015.
Tunia A., Obowiązki duchownego w procedurze zawierania małżeństwa wyznaniowego ze skutkami cywilnymi, „Studia z Prawa Wyznaniowego”, 9 (2006).
Zatorska J., Komentarz do zmiany art. 8 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wprowadzonej przez Dz. U. z 2008 r. Nr 220 poz. 1431, LEX, dostęp 22 grudnia 2014.
Zielonacki A., Komentarz do art. 8 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, LEX dostęp 22 grudnia 2014.
Kujawsko-Pomorska Szkoła Wyższa w Bydgoszczy
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
