Akty kierownictwa wewnętrznego w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
Krystian Wasilewski
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II , Polskahttps://orcid.org/0009-0004-2385-9579
Abstrakt
Celem artykułu jest zbadanie specyfiki aktów kierownictwa wewnętrznego stosowanych w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (KPRM). Problem badawczy artykułu koncentruje się na kwestii nakładania się różnych form kierownictwa – Prezesa Rady Ministrów, ministrów (w tym sekretarzy i podsekretarzy stanu) oraz Szefa Kancelarii – i ich wzajemnych relacji w stosowaniu aktów kierownictwa wewnętrznego w tym samym urzędzie administracji publicznej. Interesującym zagadnieniem jest ustalenie, czy taka złożona struktura kierowania, przy współistnieniu różnych organów kierowniczych, sprzyja efektywności działania KPRM realizacji powierzonych jej zadań. Organizacja KPRM jest w pewnym sensie poddana pod aktualną politykę Rady Ministrów, a zmiany w strukturze organizacyjnej są dostosowywane do bieżących priorytetów rządu. Samo kierowanie KPRM zostało zastrzeżone dla Szefa Kancelarii, którego rola wykracza poza typowe funkcje administracyjne. Szef Kancelarii nie musi pełnić funkcji ministra, co czyni to stanowisko specyficznym w kontekście struktury administracji rządowej. Ważnym z punktu widzenia nauki administracji jest zagadnienie nakładania się władztwa kierowniczego, Prezesa Rady Ministrów, ministrów (w tym sekretarzy i podsekretarzy stanu) oraz Szefa Kancelarii. Interesującym zagadnieniem doktrynalnym jest właściwe zrozumienie stosowania aktów kierownictwa w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. W urzędzie tym bowiem współistnieją, ale nie zawsze się uzupełniają, akty kierownictwa wewnętrznego stosowane przez odrębne organy kierownictwa. Powstaje pytanie: czy to złożone kierowanie urzędem pozwala na efektywne funkcjonowanie administracji rządowej oraz realizację jej zadań?
Słowa kluczowe:
administracja rządowa, Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, władztwo kierowniczeBibliografia
Bień-Kacała, A. (2013). Źródła prawa wewnętrznego w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 roku. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Bojanowski, E., Żukowski, K. (2009). Leksykon prawa administracyjnego. Warszawa: Wydawnictwo C. H. Beck.
Cieślak, S. (2004). Praktyka organizowania administracji publicznej. Warszawa: Difin.
Forsthoff, E. (1955). Lehrbuch des Verwaltungsrechts. München: C. H. Beck.
Hoff, W. (1987). Wytyczne w prawie administracyjnym. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Homplewicz, J. (1970). Zarządzenia administracyjne. Studium z zakresu nauki prawa administracyjnego. Seria: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Prawnicze 47. Kraków: Uniwersytet Jagielloński.
Jełowiecki, M. (1997). Organizacja i kierownictwo w administracji publicznej. Płock: Szkoła Wyższa im. Pawła Włodkowica.
Jagielski, J., Wierzbowski, M. (2022). Prawo administracyjne. Warszawa: Wolters Kluwer.
Góralczyk Jr., W. (2016). Kierownictwo w prawie administracyjnym. Warszawa: Wolters Kluwer.
Lipowicz, I. (red.). (2023). System prawa samorządu terytorialnego. Samodzielność samorządu terytorialnego, granice i perspektywy. Warszawa: Wolters Kluwer.
Płowiec, W. (2006). Koncepcja aktu prawa wewnętrznego w świetle Konstytucji RP. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Ruczkowski, P. (2013). Koncepcja aktow (źrodeł) prawa wewnętrznego w polskim prawie administracyjnym. Kraków: Księgarnia Akademicka.
Szyrski, M. (2015). Kierownictwo w samorządzie terytorialnym. Analiza administracyjnoprawna. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
Słownik języka polskiego. (b.d.). Pobrano z https://sjp.pwn.pl/szukaj/polecenie.html (13.11.2024).
Szewczyk, H. (2012). Stosunki pracy w samorządzie terytorialnym. Warszawa: Wolters Kluwer.
Zdyb, M., Stelmasiak, J. (red). (2020). Prawo administracyjne. Warszawa: Wolters Kluwer.
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II https://orcid.org/0009-0004-2385-9579
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
