Charakter prawny odpowiedzialności za nieszczepienie dziecka
Sebastian Czechowicz
Uniwersytet Łódzki , PolskaAbstrakt
Obowiązkowe szczepienia ochronne stanowią podłoże rozlicznych dyskusji i kontrowersji nie tylko wśród społeczeństwa, ale także w środowisku socjologów, epidemiologów, ale także prawników. Obowiązek poddawania się szczepieniom dotyczy przede wszystkim dzieci, a więc jego wykonanie spoczywać będzie na prawnych lub faktycznych opiekunach małoletniego. W ostatnich latach odnotowuje się wzrost odsetka liczby niezaszczepionych dzieci. Uchylanie się od obowiązku szczepień obecnie stanowi coraz większy problem społeczny i prawny.
Niniejszy artykuł jest poświęcony problematyce odpowiedzialności za uchylanie się od obowiązkowych szczepień ochronnych w ujęciu dogmatyki prawa karnego sensu largo. Wykazane związki pomiędzy działalnością administracji publicznej a współczesnym prawem wykroczeń, które penalizuje uchylanie się od obowiązku szczepień pomogą zrozumieć wielopłaszczyznową strukturę wzajemnych zależności pomiędzy aktualnie wyodrębnionymi gałęziami prawa. Tym samym uwypuklając mieszany charakter odpowiedzialności za nie wykonywanie obowiązkowych szczepień ochronnych.
Słowa kluczowe:
odpowiedzialność za wykroczenie, przymus administracyjny, obowiązek szczepień, uchylanie się od obowiązkowych szczepień ochronnychBibliografia
Ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz. U. 2020, poz. 288).
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (Dz. U. nr 182, poz. 1086).
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2010 r. w sprawie niepożądanych odczynów poszczepiennych oraz kryteriów ich rozpoznawania (Dz. U. nr 254, poz. 1711).
Literatura:
A. Błachnio-Parzych, Zbieg odpowiedzialności karnej i administracyjno-karnej jako zbieg reżimów odpowiedzialności represyjnej, Warszawa 2016.
D. Danecka, Konwersja odpowiedzialności karnej w administracyjną w prawie polskim, Warszawa 2018.
D. Szumiło-Kulczycka, Prawo administracyjno-karne, Kraków 2004.
R. A. Stefański, Prawo karne materialne. Część ogólna, Warszawa 2008.
W. Radecki, Kategoryzacje czynów zabronionych pod groźbą kary w prawie polskim, czeskim i słowackim, cz. 2, Ius Novum, nr 3.
M. Wincenciak, Sankcje w prawie administracyjnym i procedura ich wymierzania, Warszawa 2008.
Orzecznictwo:
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 czerwca 2017 r., syg. II GSK 2399/15, LEX nr 2341038.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 stycznia 2016 r., syg. V KK 206/15, LEX nr 1963649.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 czerwca 2014 r., syg. III SA/Po 1619/13, LEX nr 1486250.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 17 maja 2011 r., syg. VII SA/Wa 2430/10, LEX nr 1097695.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 sierpnia 2008 r., syg. I FSK 972/07, LEX 469028.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 stycznia 2007 r., syg. P19/06.
Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 kwietnia 2006 r., I OPS 1/06, 182508.
Licencja
Autor oświadcza, że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza jakichkolwiek praw osobistych lub majątkowych osób trzecich oraz, że jego prawa autorskie do utworu nie są ograniczone w zakresie objętym umową podpisywaną z Wydawcą.
Autor publikacji przenosi nieodpłatnie na Wydawcę autorskie prawa majątkowe do składanego do publikacji Utworu (artykułu) bez ograniczeń czasowych i terytorialnych na następujących polach eksploatacji:
a) wytwarzanie, utrwalanie i zwielokrotnianie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
b) wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu, oraz rozpowszechnianie w postaci otwartego dostępu, zgodnie z treścią licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa 4.0 Międzynarodowa (zwanej również jako CC BY), dostępnej pod adresem: https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/legalcode.pl;
c) włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
d) opublikowanie na stronie internetowej czasopisma, publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, oraz publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
e) wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu lub innej sieci.
Przeniesienie autorskich praw majątkowych do utworu następuje nieodpłatnie, z chwilą podpisania umowy.
