Zmiany w zakresie środków karnych w świetle nowelizacji Kodeksu karnego z 13 czerwca 2019 r.
Damian Szeleszczuk
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II , ПольшаАннотация
Przedmiotem artykułu są zmiany środków karnych wynikające z nowelizacji Kodeksu karnego z 13 czerwca 2019 r. Autor analizuje konsekwencje tych zmian. W ocenie projektodawców głównym celem ma być podniesienie poziomu ochrony dzieci poprzez prawo karne. Artykuł ujawnia różne błędy i wady przyjętych rozwiązań prawnych, które nie pozwalają na pozytywną ocenę wyżej wspomnianej nowelizacji. Artykuł porusza także kwestie związane ze zmianami w zakresie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdu. Artykuł odnosi się do zmian wprowadzonych do Kodeksu karnego, które spowodowały znaczne zwiększenie odpowiedzialności karnej sprawców przestępstw komunikacyjnych. Autor dokonuje krytycznej analizy i pokazuje wadliwość niektórych przepisów oraz ich niespójność z innymi rozwiązaniami kodeksowymi. Co więcej, podejmowanie tak radykalnych środków - wbrew temu, co zauważyli autorzy noweli, nie jest uzasadnione poziomem i dynamiką przestępstw komunikacyjnych. Autor krytycznie odnosi się do proponowanych poprawek, podkreślając ich nadmierną represyjność, która nie jest uzasadniona potrzebą ochrony bezpieczeństwa w komunikacji.
Ключевые слова:
prawo karne, nowelizacja kodeksu karnego, środki karne, zakaz prowadzenia pojazdówБиблиографические ссылки
Kaczmarek T., Nowy polski kodeks karny i jego aksjologiczne i kryminalnopolityczne założenia, Nowa Kodyfikacja Prawa Karnego 1998, t. 3.
Mamak K., Zakaz korzystania z serwisów społecznościowych. Propozycja wprowadzenia nowego środka karnego, Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych 2016, z. 3.
Marek A., Kodeks karny. Komentarz, 2010 [baza danych LEX].
Marek A., Nieprzemyślane zaostrzenie kar za pedofilię, Rzeczpospolita 2005, nr 137.
Melezini M., Spójność prawa karnego a zmiany w zakresie kar i zasad ich wymiaru, w: Problem spójności prawa karnego z perspektywy jego nowelizacji, red. A. Marek, T. Oczkowski, Warszawa 2011.
Melezini M., Środki karne jako instrument polityki kryminalnej, Białystok 2013.
Sienkiewicz Z., Z problematyki środków karnych, w: Węzłowe problemy prawa karnego, kryminologii i polityki kryminalnej. Księga pamiątkowa ofiarowana Profesorowi Andrzejowi Markowi, red. V. Konarska-Wrzosek, J. Lachowski, J. Wójcikiewicz, Warszawa 2010.
Stefański R.A., Pojęcie wypadku drogowego oraz obowiązek uczestnika wypadku udzielenia pomocy osobie w nim poszkodowanej. Glosa do wyroku SN z dnia 22 grudnia 1992 r., III KRN 149/92, Państwo i Prawo 1993, nr 5.
Stefański R.A., Prawo o ruchu drogowym. Komentarz, 2008 [baza danych LEX].
Stefański R.A., Nowe środki karne i problem ich spójności z systemem Kodeksu karnego, w: Problem spójności prawa karnego z perspektywy jego nowelizacji, red. A. Marek, T. Oczkowski, Warszawa 2011.
„Przegląd”: Prawny populizm [online], serwis internetowy Interia Fakty, https:// fakty.interia.pl/polska/news-przeglad-prawny-populizm, nId, 3074453 [dostęp: 12.07.2019 r.].
Szeleszczuk D., Środki karne w świetle nowelizacji Kodeksu karnego z dnia 20 lutego 2015 r., Studia Prawnicze KUL 2015, nr 4.
Wiak K., Nowe tendencje w zakresie przeciwdziałania przestępstwom związanym z wykorzystywaniem dzieci w celach seksualnych na tle nowelizacji Kodeksu karnego, w: Nauki penalne wobec szybkich przemian socjokulturowych. Księga jubileuszowa Profesora Mariana Filara, t. 1, red. A. Adamski i in., Toruń 2012.
Zoll A., Głos w dyskusji, w: Czy trzeba zmieniać kodeks karny? Materiały z konferencji naukowej „Nowelizacja kodeksu karnego”, Warszawa, 10 lutego 2003 r., Warszawa 2003.
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Лицензия
![Лицензия Creative Commons](http://i.creativecommons.org/l/by/4.0/88x31.png)
Это произведение доступно по лицензии Creative Commons «Attribution» («Атрибуция») 4.0 Всемирная.
Autor oświadcza, że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza jakichkolwiek praw osobistych lub majątkowych osób trzecich oraz, że jego prawa autorskie do utworu nie są ograniczone w zakresie objętym umową podpisywaną z Wydawcą.
Autor publikacji przenosi nieodpłatnie na Wydawcę autorskie prawa majątkowe do składanego do publikacji Utworu (artykułu) bez ograniczeń czasowych i terytorialnych na następujących polach eksploatacji:
a) wytwarzanie, utrwalanie i zwielokrotnianie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
b) wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu, oraz rozpowszechnianie w postaci otwartego dostępu, zgodnie z treścią licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa 4.0 Międzynarodowa (zwanej również jako CC BY), dostępnej pod adresem: https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/legalcode.pl;
c) włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
d) opublikowanie na stronie internetowej czasopisma, publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, oraz publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
e) wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu lub innej sieci.
Przeniesienie autorskich praw majątkowych do utworu następuje nieodpłatnie, z chwilą podpisania umowy.