Udostępnianie informacji publicznej przez partie polityczne
Norbert Szczęch
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Tarnowie , ПольщаАнотація
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej oraz Ustawa z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej gwarantują prawo dostępu do informacji dotyczącej działalności organów władzy publicznej oraz podmiotów wykonujących zadania publiczne. Partie polityczne są zobowiązane ustawą do udostępniania informacji dotyczących ich finansowania. Co więcej, jak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny, nie ma wątpliwości, że każda partia polityczna spełnia funkcje publiczne (OSK 513/13). Rezultatem tego stanowiska jest zobowiązanie partii do udostępniania informacji dotyczących ich aktywności oraz finansów. Judykatura uzupełnia regulacje ustawowe o wiele dodatkowych reguł, m. in. definicja dokumentu urzędowego z Kodeksu Postępowania Cywilnego nie ma zastosowania na gruncie omawianej ustawy; sfera informacji publicznych obejmuje wszelkiego rodzaju dane dotyczących wydatkowania przez partię środków finansowych, w tym opłaconych przez nią faktur i zawartych umów cywilnoprawnych jak również informacje dotyczące sposobu ustalania wysokości składek członkowskich oraz dokumentów, na podstawie których ta składka jest ustalana. Partie są także zobowiązane do ujawniania uchwał zarządu oraz innych dokumentów wytworzonych przez struktury partyjne, chyba, że mają one charakter ogólny i nie zawierają żadnych dodatkowych informacji. Nie posiadają natomiast takiego statusu informacje i dokumenty dotyczące spotkania liderów partii politycznych, jak również inne informacje o metodach i środkach działania danej partii.
Ключові слова:
informacja publiczna, zasada jawności, partie polityczne, finansowanie działalności partyjnej, dostęp do informacjiПосилання
Banaszak B., Bernaczyk M., Konsultacje społeczne i prawo do informacji o procesie prawotwórczym na tle Konstytucji RP oraz postulatu „otwartego rządu”, „Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego” 2012/4.
Bidziński M., Konstytucyjne prawo dostępu do informacji publicznej, „Przegląd Prawa Konstytucyjnego” 2012/4.
Bień-Kacała A., Problematyka partii politycznych w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego, „Toruńskie Studia Polsko-Włoskie” XII.
Błaszczyńska A., Zakres podmiotowy prawa do informacji publicznej, „Przegląd Prawa Publicznego” 2010/6.
Bułajewski S., Ossowska-Salamonowicz D., Jawność działania organów wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego – wybrane zagadnienia, „Journal of Modern Science” 2016/4.
Cern G., Bojar-Fijałkowski T., Uprawnienia mieszkańców jednostek samorządu terytorialnego w zakresie dostępu do informacji publicznej, „Filozofia Publiczna i Edukacja Demokratyczna” 2014/1.
Czarnow S., Prawo do informacji publicznej w Polsce a wymogi prawa europejskiego, „Samorząd Terytorialny” 2007/4.
Czerw J., Prawo do informacji publicznej w praktyce działania urzędów administracji samorządowej, „Rocznik Administracji Publicznej” 2016/2.
Dalka-Noga M., Biuletyn Informacji Publicznej jako forma dostępu do informacji publicznej, „Studia Iuridica Toruniensia” t. XIII.
Drzonek M., Wielokadencyjność bez afiliacji partyjnej? Spostrzeżenia po reelekcjach „wiecznych prezydentów” w 2014 r., „Przegląd Politologiczny” 2016/1.
Gąsior T., Problematyka finansowania partii politycznych w Polsce, „Przegląd Sejmowy” 2013/5.
Izdebski K., Wykonywanie zadań organów administracji jako przesłanka udostępniania informacji publicznej, „Przegląd Naukowy Disputatio” 2013/XVI.
Jabłoński M., Wejście w życie ustawy o dostępie do informacji publicznych, „Acta Universitatis Wratislaviensis, Przegląd Prawa i Administracji” 2002/2396.
Jarzęcka-Siwik E., Dostęp do informacji publicznej (uwagi krytyczne), „Kontrola Państwowa” 2002/1.
Jarzęcka-Siwik E., Jawność warunkiem skutecznego i etycznego działania administracji, „Kontrola Państwowa” 2005/1.
Juchniewicz J., O potrzebie nowych rozwiązań w zakresie finansowania partii politycznych uwag kilka, „Studia Prawnoustrojowe” 2012/18.
Kosowska-Gąstoł B., Prawna instytucjonalizacja partii politycznych na poziomie europejskim, „Studia Europejskie” 2005/3.
Majchrowski J., Partie polityczne w świetle nowej Konstytucji, „Państwo i Prawo” 1997/11-12.
Majchrowski J., Partie polityczne w Polsce współczesnej: między konstytucyjnym ideałem a ustawową rzeczywistością, „Studia Iuridica” 2013/56.
Nitecki S., Udział podmiotów niepublicznych w realizacji zadań pomocy społecznej, „Roczniki Administracji i Prawa” XII.
Pietras S. M., Szustakiewicz P., Podmioty zobowiązane do udzielenia informacji publicznej w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. O dostępie do informacji publicznej, „Ius Novum”, 2001/4.
Piotrowski R., Demokracja a finansowanie partii politycznych w świetle Konstytucji RP, „Studia Iuridica Lublinensia” 2014/22.
Piskorz-Ryń A., Dostęp do informacji publicznej – zasady konstrukcyjne ustawy, „Kwartalnik Prawa Publicznego” 2002/4.
Sarota A., Granice dostępności informacji publicznej, „Kontrola Państwowa” 2012/6.
Skotnicki K., Finansowanie partii politycznych w Polsce, „Toruńskie Studia Polsko-Włoskie XII” , Toruń 2016.
Skotnicki K., Modele i źródła finansowania partii politycznych, „Przegląd Sejmowy” 2014/1.
Stasikowski R., O pojęciu zadań publicznych (studium z zakresu nauki administracji i nauki prawa administracyjnego), „Samorząd Terytorialny” 2009/7-8.
Tarnacka K., Prawo do informacji w Polsce, „Państwo i Prawo” 2003/5.
Tomaszewska K., Realizacja jawności orzeczeń sądowych w trybie dostępu do informacji publicznej jako element społecznej kontroli, „Przegląd Prawa Konstytucyjnego” 2015/3.
Uziębło P., Aspekty ustrojowe stosunków wewnątrzpartyjnych, „Toruńskie Studia Polsko-Włoskie” 2016/XII.
Wojtas K., Finansowanie partii politycznych w Polsce w latach 2002–2006, „Athenaeum” 2008/19.
Zaleśny J., Finansowanie parlamentarnej kampanii wyborczej – specyfika polska [w:] Przed wyborami. Konflikty, strategie, nadzieje, red. Pietrzyk-Zieniewicz E., „Studia Politologiczne” 2005/9.
Zaleśny J., Finansowanie kampanii wyborczej w wyborach parlamentarnych. Regulacje prawne i ich stosowanie, „Ius Novum” 2011/4.
Zdunek A., Ograniczenie prawa do informacji publicznej w orzecznictwie sądów administracyjnych – wybrane zagadnienia, „Rocznik Administracji Publicznej” 2016/2.
Ліцензія
Автор заявляє, що твір є оригінальним твором і не порушує жодних особистих або майнових прав третіх осіб, a також, що його авторські права на твір не обмежені в межах договору, підписаного з Видавцем.
Автор публікації безоплатно передає Видавцю майнові авторські майнові права на твір (статтю), поданий до публікації, без обмежень що до часу та території в таких сферах використання:
а) виготовлення, запис і збільшення за допомогою певної техніки копій, включаючи техніку друку, магнітний запис та цифрову техніку;
b) введення на ринок, позичання або надання в оренду оригіналу чи копій Твору та розповсюдження у формі відкритого доступу відповідно до змісту ліцензії Creative Commons Визнання Авторства 4.0 Міжнародна (також відомої як CC BY), доступної за адресою:
https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/legalcode.pl;
c) включення Твору до складу колективного твору;
d) оприлюднення на веб-сайті журналу, публічне виконання, виставка, демонстрація, відтворення, трансляція та ретрансляція, а також надання Твору доступним для громадськості таким чином, щоб кожен міг мати доступ до них у місці та в час, вибраний ними;
e) завантаження Твору в електронній формі на електронні платформи або інше завантаження Твору в електронній формі в Інтернет чи іншу мережу.
Авторські майнові права на твір передаються безоплатно при підписанні договору.
