Znaczenie terminu ὥρα („godzina”) w Apokalipsie Janowej
Marek Karczewski
Wydział Teologii Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu , Polskahttps://orcid.org/0000-0001-9435-3832
Abstrakt
Sposób rozumienia terminu ὥρα w Ap jest zależny od kontekstu literackiego i teologicznego księgi. W pierwszym punkcie artykułu omówiono teksty z Listów do Kościołów. W kontekście przesłania Chrystusa do Kościołów „godzina” wiąże się z kondycją wspólnoty wierzących. W Liście do Kościoła w Sardach (3,3) brak czujności może spowodować, że nie będzie on zdolny rozpoznać czasu nadejścia swojego Pana. W Liście do Kościoła w Filadelfii (3,10) otrzymuje on od Chrystusa obietnicę zachowania w godzinie próby. W punkcie drugim omówiono pozostałe teksty znajdujące się w kontekście głównej części Ap 4,1-22,5. W Ap 17–18 odniesienia do „godziny” posiadają dwa różne znaczenia. W kontekście Ap 17,12 „jedna godzina” symbolizuje ograniczony okres władzy skierowanej przeciwko Bogu, Barankowi i Kościołowi. W pieśni żałobnej w Ap 18 „jedna godzina” stanowi stały element lamentu królów, kupców i właścicieli statków (18,10.17.19). Wyrażenie „jedna godzina” podkreśla nagły i szybki upadek Babilonu. W Ap 11,13 „godzina” to precyzyjny moment realizacji planu Boga (11,13). W Ap 9,15; 14,7.15 jest to dokładnie zaplanowany jest moment sądu Bożego. W punkcie trzecim omówiono znaczenie wyrażenia „pół godziny” W przypadku „półgodziny” w Ap 8,1 prawdopodobnie chodzi o bardzo krótki okres czasu. W kontekście Ap godzina może oznaczać zarówno konkretny moment historyczny, jak i bardzo krótki, ograniczony okres czasu. W jednym i drugim przypadku czas ten jest zaplanowany przez Boga.
Słowa kluczowe:
Nowy Testament, Apokalipsa św. Jana, czas, godzina, pół godziny, paruzja, Pan historii, sądBibliografia
Aune D.E., Revelation 1–5 (WBC 52A; Nashville: Nelson 1997).
Aune D.E., Revelation 6–16 (WBC 52B; Nashville: Nelson 1998).
Aune D.E., Revelation 17–22 (WBC 52C; Nashville: Nelson 1998).
Bauckham R., La teologia dell’Apocalisse (Brescia: Paideia 1994).
Bauer W., Griechisch-deutsches Wörterbuch zu den Schriften des Neuen Testaments und der frühchristlichen Literatur (Berlin – New York: de Gruyter 61988).
Beale G.K., The Book of Revelation (Grand Rapids – Cambridge: Eerdmans – Paternoster 1999).
Beale G.K., „The Origin of the King of Kings and Lord of Lords in Rev 17,14”, New Testament Studies 31 (1985) 618–620. (Crossref)
Beale G.K. – McDonugh S.M., „Revelation”, Commentary on the New Testament Use of the Old Testament (red. G.K. Beale – D.A. Carson) (Grand Rapids – Nottingham: Baker Academic – Apollos 2007).
Biguzzi G., Gli splendori di Patmos. Commento breve (Milano: Paoline Editoriale Libri 2007).
Biguzzi G., L’Apocalisse, nuova versione, introduzione e commento (Milano: Edizioni Paoline 2005).
Blass F. – Debrunner A., Grammatik des neutestamentlichen Griechisch (Göttingen: Vandenhoeck-Ruprecht 171990).
Brown, S., „The Hour of Trial (Rev 3,10)”, Journal of Biblical Literature 85 (1966) 308–314. (Crossref)
Delling G., „w[ra”, Theologisches Wörterbuch zum Neuen Testament (red. G. Kittel – G. Friedrich) (Stuttgart: Kohlhammer 1933-1976) IX, 673–675.
Garbacki Ł., „Radość z upadku Babilonu w Ap 19,1-10”, Studia Elbląskie 18 (2017) 351–361.
Gundry R.H., The Church and the Tribulation (Grand Rapids: Zondervan 1973).
Jankowski A., Biblijna teologia czasu (Kraków: Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec 2001).
Karczewski M., Baranek w Apokalipsie św. Jana (Olsztyn: Wydział Teologii UWM 2016).
Karczewski M., „Jezus Chrystus jako Król królów i Pan panów (Ap 17,14b; 19,16) na tle teologii Apokalipsy”, Ewangelia o królestwie (red. A. Paciorek – A. Czaja – A. Tronina) (Scripturae Lumen 1; Lublin: Wydawnictwo KUL 2009) 265–281.
Karczewski M., „Któż jest podobny do Bestii…? (Ap 13,4). Struktury władzy między historią i proroctwem w Ap 13”, Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne 41/1 (2008) 10–20.
Karczewski M., Reinterpretacja Księgi Rodzaju w Apokalipsie św. Jana (Biblioteka Wydziału Teologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego 55; Olsztyn: SQL 2011).
Karczewski M., Szatan w Apokalipsie św. Jana (Olsztyn: Wydział Teologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego 2013).
Karczewski M., „Wyjście w Babilonu w świetle Ap 18,4b-5”, Patrzmy na Jezusa, który nam w wierze przewodzi. Księga pamiątkowa dla Ks. Prof. J. Łacha w 85. rocznicę urodzin (red. W. Chrostowski – B. Strzałkowska) (Warszawa: Stowarzyszenie Biblistów Polskich 2012) 238–249.
Kotecki D., „Dlaczego Siedem Kościołów w Apokalipsie św. Jana”, Theologica Thoruniensia 6 (2005) 5–19.
Kotecki D., Jezus a Bóg Izraela w Apokalipsie św. Jana (Scripta Theologica Thoruniensia 27; Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 2013).
Nowińska, J., Co słyszysz poza słowem? Sound design Apokalipsy św. Jana (Rozprawy i Studia Biblijne 47; Warszawa: Vocatio 2016).
Nowińska J., Motyw walki dobra ze złem w Apokalipsie św. Jana (Rozprawy i Studia Biblijne 27; Warszawa: Vocatio 2006).
Müller U.B., Die Offenbarung des Johannes (Ökomenischer Taschenbuch-Kommentar zum Neuen Testament 19: Gütersloh – Würzburg: Gütersloher Verlagshaus-Echter Verlag 1995).
Osborne G.R., Revelation (Baker Exegetical Commentary on the New Testament; Grand Rapids: Baker Academic 32006).
Podeszwa P., Paschalna pamięć o Jezusie. Studium egzegetyczno-teologiczne wyrażenia h` marturi,a VIhsou/ w Apokalipsie św. Jana (Uniwersytet Adama Mickiewicza Wydział Teologiczny. Studia i Materiały 142; Poznań: Redakcja Wydawnictw UAM 2011).
Prigent P., L’Apocalypse de Saint Jean (Commentaire du Nouveau Testament XIV Deuxième Série; Genève: Labor et Fides 2000).
Rissi M., Was ist und was geschehen soll danach. Die Zeit – und Geschichtsauffassung der Offenbarung des Johannes (Abhandlungen zur Theologie des Alten und Neuen Testaments 46; Zürich: Theologischer Verlag Zürich 31965).
Sieg F., Listy do siedmiu Kościołów (Warszawa: Bobolanum 1985).
Sieg F., OMOIOS YIOS ANTHROPOY (Ap 1,13). Chrystologia Ap 1,9-3,21 (Warszawa: Bobolanum 1981).
Tkacz R., Listy do siedmiu Kościołów (Ap 2,1-3,22). Studium historyczno-egzegetyczne (Rozprawy i Studia Biblijne 11; Warszawa: Vocatio 2003).
Townsend J.L, „The Rapture in Revelation 3,10”, Bibliotheca Sacra 137 (1980) 252–266.
Ulland H., Die Vision als Radikalisierung der Wirklichkeit in der Apokalypse des Johannes (Texte und Arbeitern zum Neutestamentlichen Zeitalter 21; Tübingen-Basel: Francke Verlag 1997).
Witkowski S., Listy do siedmiu Kościołów (Ap 2–3) (Kraków: Wydawnictwo La Salette 2002).
Witkowski S., „Wielki Babilon” w Janowej Apokalipsie jako kryptonim imperialnego Rzymu oraz wrogiego Bogu świata (Kraków: Wydawnictwo La Salette 2012).
Wojciechowski M., Apokalipsa świętego Jana. Objawienie, a nie tajemnica (Nowy Komentarz Biblijny Nowy Testament 20; Częstochowa: Edycja Świętego Pawła 2012).
Wojciechowski M., Jezus jako Święty w pismach Nowego Testamentu (Rozprawy i Studia Biblijne 2; Warszawa: Vocatio 1996).
Wydział Teologii Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Ks. Marek Karczewski, prezbiter diecezji elbląskiej, doktor habilitowany nauk teologicznych, zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Katedrze Nauk Biblijnych i Historycznych Wydziału Teologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, koordynator Elbląskiej Szkoły Biblijnej, autor kilku książek i kilkudziesięciu artykułów z zakresu egzegezy i teologii biblijnej, m.in. monografii Reinterpretacja Księgi Rodzaju w Apokalipsie św. Jana (Biblioteka Wydziału Teologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego 55; Olsztyn: SQL 2011), Szatan w Apokalipsie św. Jana (Olsztyn: Wydział Teologii UWM 2013) oraz Baranek w Apokalipsie św. Jana (Olsztyn: Wydział Teologii UWM 2016). Do głównych kierunków jego badań należą: teologia Apokalipsy św. Jana, profetyzm nowotestamentowy i wczesnochrześcijański, hermeneutyka biblijna Jana z Kwidzyna i Johanna Gottfrieda Herdera.
https://orcid.org/0000-0001-9435-3832Licencja
Autor/Autorzy udziela/ją Licencjobiorcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji, zgodnie z postanowieniami załącznika: LICENCJA NA KORZYSTANIE Z UTWORU
