Teologia małżeństwa w adhortacjach "Familiaris consortio" i "Amoris laetitia". Aspekty duszpasterskie
Abstrakt
Artykuł podejmuje zagadnienie ujęć teologii małżeństwa w adhortacjach Familiaris consortio oraz Amoris laetitia z punktu widzenia duszpasterstwa. Podjęty problem rozwiązywany jest przede wszystkim za pomocą metody analizy porównawczej tekstów źródłowych. W pierwszej części artykułu przedstawiono refleksję na temat kontynuacji oraz rozwoju nauczania w Kościele. Ciągłość tego rozwoju przypomina wzrost organizmu żywego, który poprzez różne etapy dochodzi do form coraz dojrzalszych. W podobny sposób adhortacja Amoris laetitia, wychodząc od nauczania zawartego w Familiaris consortio, rozwija je zgodnie ze specyficznym, nowym podejściem papieża Franciszka, przestawionym w adhortacji Evangelii Gaudium. Druga część artykułu pokazuje, że Amoris laetitia wpisuje się w tradycję nauczania Kościoła na temat małżeństwa i rodziny, współbrzmiąc z takimi dokumentami, jak: soborowa konstytucja Gaudium et spes, encyklika Humanae vitae Pawła VI, list do rodzin Gratissimam sane Jana Pawła II, a przede wszystkim adhortacja Familiaris consortio. Obydwa analizowane w artykule dokumenty postulują koncentrację na konkretnych życiowych realiach oraz przedstawiają wspólny ideał małżeństwa chrześcijańskiego, jego sakramentalności i otwartości na życie. Trzecia część artykułu, koncentrując się szczególnie na podejściu do tzw. sytuacji „nieregularnych”, pokazuje, w jaki sposób Amoris laetitia jest rozwinięciem nauczania Familiaris consortio. Rozwój doktryny przedstawiono w szerszym kontekście, prezentując nauczanie Franciszka jako kolejny etap na drodze zapoczątkowanej przez jego poprzedników, uwzględniającej „prawo stopniowości”, rozeznanie osobiste i duszpasterskie oraz integrację wiernych w sytuacjach niedoskonałych. Przeprowadzone analizy wykazały, że adhortacje Familiaris consortio oraz Amoris laetitia stanowią dwa istotne kroki na drodze Kościoła posoborowego, wyznaczonej przez konstytucję Gaudium et spes, oraz że pomiędzy dokumentami widać wyraźnie ciągłość oraz rozwój nauczania.
Słowa kluczowe:
teologia małżeństwa, Familairis consortio, Amoris laetitia, ciągłość nauczania, duszpasterstwo rodzin, prawo stopniowości, towarzyszenie w sytuacjach nieuregulowanychBibliografia
Angelini, C., „Evangelii gaudium. La conversione pastorale e la teologia”, Teologia 39 (2014) 493–508.
Benedykt XVI, Address of His Holiness Benedict XVI to the Roman Curia Offering Them His Christmas Greetings. 22 December 2005, https://www.vatican.va/content/benedict-xvi/it/speeches/2005/december/documents/hf_ben_xvi_spe_20051222_roman-curia.html (dostęp 28.01.2022).
Biliniewicz, M., „Pastoral Magisterium? The Teaching Office of the Church in the Pontificate of Pope Francis”, Ecclesiology at the Beginning of the Third Millennium (red. K. Wagner – M.I. Naumann – P.J. McGregor; Eugene, OR: Picwick 2020) 40–62.
Codex Iuris Canonici (1917).
Franciszek, Adhortacja Evangelii gaudium (2013) (= EG).
Franciszek, Adhortacja Amoris laetitia (2016) (= AL).
Franciszek, Discorso del Santo Padre Francesco ai Partecipanti al Corso promosso dal Tribunale della Penitenzieria Apostolica. 12 marzo 2015, https://www.vatican.va/content/francesco/it/speeches/2015/march/documents/papa-francesco_20150312_tribunale-penitenzieria-apostolica. Html (dostęp 28.01.2022).
Fumagalli, A., „Il discernimento in Amoris laetitia”, Credere Oggi 37 (2017) 129–142.
Girotti, G., Amoris laetitia. L’importanza della coscienza, del discernimento e il ruolo del confessore (Città del Vaticano: Libreria Editrice Vaticana 2021).
Jan Paweł II, Adhortacja Familiaris consortio (1981) (= FC).
Jan Paweł II, Encyklika Veritatis splendor (1993).
Jan Paweł II, Encyklika Evangelium vitae (1995).
Kasper, W., Die Botschaft von Amoris laetitia. Ein freundlicher Disput (Freiburg – Basel – Wien:
Herder 2018). tł. wł.: W. Kasper, Il messaggio di ‘Amoris laetitia’. Una discussione fraterna (Brescia: Queriniana 2018).
Majorano, S., „The Alphonsian Criteria of Merciful Pastoral Discernment in the Light of Chapter VIII of the Exhortation Amoris laetitia”, Studia Moralia 55 (2017) 7–32.
Petrà, B., „Amoris laetitia. Un passo avanti nella Tradizione”, Il Regno Attualità 61 (2016) 243–251.
Semeraro, M., L’occhio e la lampada. Il discernimento in Amoris laetitia (Bologna: Dehoniane 2017).
Thomasset, A. – Garrigues, J.-M., Une morale souple mais non sans boussole. Répondre aux doutes des quatre cardinaux à propos «d’Amoris laetitia» (Paris: Cerf 2017).
Vincentius Lerinensis, Commonitorium primum, w: Patrologiae cursus completus. Series Latina (red. J.P. Migne; Paris: Migne 1865) 50, 637C–678.
Accademia Alfonsiana, Rzym
Maurizio Pietro Faggioni OFM; profesor zwyczajny bioetyki na Akademii Alfonsjańskiej w Rzymie; należy do Toskańskiej Prowincji Franciszkanów; ukończył medycynę i chirurgię na Uniwersytecie w Pizie oraz specjalizację z endokrynologii na Uniwersytecie we Florencji; konsultor Kongregacji Nauki Wiary i Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych oraz członek korespondent Papieskiej Akademii Pro Vita.
https://orcid.org/0000-0002-5381-5102Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor/Autorzy udziela/ją Licencjobiorcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji, zgodnie z postanowieniami załącznika: LICENCJA NA KORZYSTANIE Z UTWORU
