Obraz przyrody kreowany przez ekologię
Stanisław Zięba
Wyższa Szkoła Nauk Społecznych z siedzibą w Lublinie , PolskaAbstrakt
Obraz przyrody w aspekcie ekologicznym ukazuje nie tylko skomplikowany proces poznania przyrody, ale także implikacje, jakie z niego wynikają. Dotyczą one szczególnie miejsca człowieka w przyrodzie oraz jego odpowiedzialności za przyrodę. O wyborze takiej problematyki zadecydowały dyskusje na płaszczyźnie przyrodniczej, ekonomicznej, politycznej i kulturowej nad zjawiskami negatywnymi w przyrodzie, np. nad zjawiskiem smogu atmosferycznego, nad Puszczą Białowieską, nad zmianami klimatycznymi. Materiał tej publikacji może być pomocny w wypracowaniu właściwej relacji między człowiekiem a przyrodą, tym samym ukazać racje ograniczenia istniejących zagrożeń ekologicznych.
Słowa kluczowe:
ekosystem, biokompleks, biosfera, ekosfera, populacja, zrównoważony rozwójBibliografia
Braden G. (2018), Człowiek jako projekt. Od ewolucji z przypadku do transformacji z wyboru, Studio Astropsychologii, Białystok.
Clewell A. F., Aronson J. (2010), La restauration écologique. Principes, valeurs et structure d’une profession émergente, Actes Sud, Arles.
Courchamp F. (2009), L’écologie pour les nuls, First éditions, Paris.
Devictor V. (2015), Nature en crise. Penser la biodiversité, Éditions du Seuil, Paris.
Dutton R., Robichaud É., Thériault S., Vinay P. (2016), Pour une écologie intégrale, Médiaspaul, Montréal.
Ekologia a transformacje cywilizacyjne na przełomie wieków (2000), red. Stanisław Zięba, Zbigniew Wróblewski, Zakład Ekologii Człowieka KUL, Lublin.
L’écologisme à l’aube du XXIe siècle. De la rupture à la banalisation? (2000), éd Jean-Paul Bozonnet, Joël Jakubec, Georg, Genève.
Fournier M. (2016), Biomimétisme. Quand la nature inspire la science, Plume de carotte, Toulouse.
Gerondeau Ch. (2012), Écologie, la fin illusions. Vinge ans de décisions ruineuses, Éd. du Toucan, Paris.
Goldsmith E. (1994), Le défi du XXIème siècle. Une vision écologique du monde, Édition du Rocher, Paris.
Gunnell Y. (2009), Écologie et société. Repères pour comprendre les questions d’énvironnement, Armand Colin, Paris.
Lascoumes P. (1994), L’éco – pouvoir énvironnements et politiques, Éditions La Découverte, Paris.
Laval K. et G. (2013), Incertitudes sur le climat, Belin, Paris.
Lévêque Ch. (2013), L’écologie est-elle encore scientifique?, Editions Quæ, Versailles.
Lodé T. (2014), Manifeste pour une écologie évolutive. Darwin et après?, Odile Jacob, Paris.
Martin P. (2007), Ces risiques que l’on dit naturels, Eyrolles, Paris.
Moscovici S. (2002), De la nature. Pour penser l’écologie, Métailié, Paris.
Parizeau M.-H. (2010), Biotechnologie, nanotechnologie, écologie. Entre science et idéologie, Editions Quæ, Versailles.
Pharo P. (2004), L’homme et le vivant. Sciences de l’homme et sciences de la vie, Presses universitaires de France, Paris.
Prud’homme R. (2015), L’idéologié du réchauffement. Science molle et doctrine dure, L’Artilleur, Paris.
Terrasson F. (2002), En finir avec la nature. Le lien ou l’absence de lien avec la nature, voilà le point crucial!, Sang de la terre, Paris.
Terrasson F. (2011), Un combat pour la nature. Pour une écologie de l’homme, Sang de la terre, Paris.
Weisman A. (2014), Odliczanie. Ostatnia nadzieja na przyszłość naszej planety, Wydawnictwo Sonia Draga, Katowice.
Wilczek F. (2016), Piękne pytanie. Odkrywanie głębokiej struktury świata, Prószyński i S-ka, Warszawa.
Zięba S. (2002), Ekosystem leśny wartością człowieka, Instytut Badawczy Leśnictwa, Zakład Ekologii Człowieka KUL, Warszawa–Lublin.
Zięba S. (2004), Historia myśli ekologicznej, Wydawnictwo KUL, Lublin.
Zięba S. (1998), Natura i człowiek w ekologii humanistycznej, Zakład Ekologii Człowieka KUL, Lublin.
Zięba S. (2008), Perspektywy ekologii człowieka, Wydawnictwo KUL, Lublin.
Zięba S. (2016), Życie. System biologiczny, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Wyższa Szkoła Nauk Społecznych z siedzibą w Lublinie
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.
