Pursuit of Non-Pecuniary Loss and Pecuniary Damage Compensation for Spoiled Holiday

Joanna May

Faculty of Law and Administration, Nicolaus Copernicus University in Toruń , Poland
https://orcid.org/0000-0001-8660-0784


Abstract

Since 1st July, 2018, the provisions of the 24th November, 2017 Act on package travel and linked travel arrangements, which deals with the rights of wronged tourists under the so-called spoiled holiday have been in force. The Act on package travel replaced the previous regulation, resulting from the 29th August 1997 Act on hotel tour leaders and tourist guides services, introducing a much broader scope of liability for entrepreneurs operating in the tourism industry, which was to facilitate the pursuit of claims. The article presents the method of repairing damage for the loss of pleasure from vacation in the previous and applicable legal status. Then, the author presents the course of court proceedings, both when the traveller decides to take group proceedings, as well as when he / she individually brings an action. The author draws attention to the need for the traveller to properly prepare for the civil proceedings due to the burden of proof on him/her, and also discusses the advantages and disadvantages of certain legal solutions.

 

Keywords:

zmarnowany urlop, utrata przyjemności z wakacji, utrata wypoczynku, zadośćuczynienie, odszkodowanie, dochodzenie roszczeń, naprawienie szkody niemajątkowej, nienależyte wykonanie umowy, wasted holidays, loss of vacation pleasure , lost leisure, compensation, damages, the pursuit of claims, compensation for non-pecuniary damage, improper performance of the contract

BIBLIOGRAFIA
1. Asłanowicz M. (2019), Ustawa o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym. Komentarz, Warszawa: C.H. Beck.
2. Bagińska E., Osowska-Kowalska A. (2013), Dyrektywa 90/314/EWG o podróżach turystycznych - perspektywy zmian, w: M. Nesterowicz (red.) Odpowiedzialność biur podróży a ochrona klientów w prawie polskim i Unii Europejskiej, Toruń: Wyższa Szkoła Bankowa w Toruniu, s. 23-40.
3. Botiuk-Filip M. (2019), Problematyka odpowiedzialności turystycznych biur podróży za poniesione przez podróżnych szkody majątkowe i niemajątkowe, Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego, nr 3, s. 15-18.
4. Chambellan A. (2013), Tabela frankfurcka jako wzorzec rozstrzygania sporów pomiędzy biurami podróży a klientami w Niemczech, w: M. Nesterowicz (red.), Odpowiedzialność biur podróży a ochrona klientów w prawie polskim i Unii Europejskiej, Toruń: Wyższa Szkoła Bankowa w Toruniu, s. 125-135.
5. Ciemiński M. (2005), Naprawienie uszczerbku polegającego na utraconej przyjemności z podróży, Kwartalnik Prawa Prywatnego, nr 2, s. 356-391.
6. Gajda-Roszczynialska K. (2012), Sprawy o ochronę indywidualnych interesów konsumentów w postępowaniu cywilnym, Warszawa: Wolters Kluwer Polska SA.
7. Gołaczyński J., Szostek D. (red.) (2019), Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz do ustawy z 4.7.2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw, Warszawa: C.H. Beck.
8. Koronkiewicz-Wiórek A. (2009), Zmarnowany urlop w praktyce – kilka uwag na tle orzecznictwa sądów wrocławskich, Rejent, nr 6 s. 53-83.
9. Kuska-Żak I. (2008), Odpowiedzialność organizatora turystyki za szkodę niemajątkową powstałą na skutek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy o imprezę turystyczną, w: Turystyka a prawo. Aktualne problemy legislacyjne i konstrukcyjne, red. P. Cybula, J. Raciborski, Sucha Beskidzka-Kraków: Wyższa Szkoła Turystyki i Ekologii, s. 123-138.
10. Luzak J., Osajda K. (2005), Odpowiedzialność za zmarnowany urlop w prawie polskim, Kwartalnik Prawa Prywatnego, nr 2, s. 305-353.
11. Maciąg K. (2018), Ochrona podróżnego na tle ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych oraz ustawy o usługach turystycznych – analiza porównawcza, IKAR, nr 4, Legalis.
12. Misztal-Konecka J. (2012), Zakaz wyrokowania ponad żądanie strony (‘Ne eat iudex ultra petita partium’) – rzymskie tradycje i współczesne regulacje polskiego procesowego prawa cywilnego, Zeszyty Prawnicze, nr 12.4, s. 41-56.
13. Nesterowicz M. (1988), Glosa do uchwały z dnia 25 lutego 1986 r., III CZP 2/86, Nowe Prawo, nr 9, s. 108-114.
14. Nesterowicz M. (1996), Dyrektywa Rady Wspólnot Europejskich o podróżach turystycznych a prawo polskie, Kwartalnik Prawa Prywatnego, nr 3, s. 435-445.
15. Nesterowicz M. (2002), Zadośćuczynienie pieniężne za "zmarnowany urlop" podczas wycieczki turystycznej, Państwo i Prawo, nr 10, s.72-76.
16. Nesterowicz M. (2011), Odpowiedzialność cywilna biur podróży w prawie francuskim, Państwo i Prawo, nr 2, s. 34- 46.
17. Nesterowicz M. (2011), Odpowiedzialność cywilna biura podróży za "zmarnowany urlop" w prawie polskim i porównawczym (na tle uchwały Sądu Najwyższego z 19 listopada 2010 r.), Przegląd Sądowy, nr 5, s. 5-15.
18. Nesterowicz M. (2013), Podstawy i granice odpowiedzialności cywilnej biur podróży, w: M. Nesterowicz (red.) Odpowiedzialność biur podróży a ochrona klientów w prawie polskim i Unii Europejskiej, Toruń: Wyższa Szkoła Bankowa w Toruniu, s. 7-22.
19. Nesterowicz M. (2016), Prawo turystyczne, Warszawa: Wolters Kluwer Polska SA.
20. Nesterowicz M. (2018), Dyrektywa Unii Europejskiej o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych, jej implementacja do prawa polskiego i odpowiedzialność biur podróży, Przegląd Sądowy, nr 9, s. 44-57.
21. Nesterowicz M. (2018), w: Prawo zobowiązań - część szczegółowa. System Prawa Prywatnego. Tom 7, red. J. Rajski, Warszawa: C.H. Beck.
22. Peiper L. (1934), Kodeks zobowiązań, Kraków: Leon Frommer.
23. Piskozub P. (2015), Reklamacja imprezy turystycznej, Edukacja Prawnicza, nr 1, s. 22-25.
24. Siedlecki, G. (2014), Zadośćuczynienie za zmarnowany urlop, Studenckie Zeszyty Naukowe, nr 24, s. 39-45.
25. Sieradzka M. (2018), Dochodzenie roszczeń w postępowaniu grupowym. Komentarz, Warszawa: Wolters Kluwer Polska SA.
26. Tomaszek A. (2010), Pełnomocnik powoda w polskim postępowaniu grupowym, Monitor Prawniczy, nr 12, 666-670.
27. Wałachowska M. (2013), Odszkodowanie za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy o podróż i zadośćuczynienie za "zmarnowany urlop”, w: M. Nesterowicz (red.), Odpowiedzialność biur podróży a ochrona klientów w prawie polskim i Unii Europejskiej, Toruń: Wyższa Szkoła Bankowa w Toruniu, s. 65-86.
28. Weitz K. (2011), Związanie sądu granicami żądania w procesie cywilnym, w: w: Aurea Praxis Aurea Theoria Księga Pamiątkowa ku czci Profesora Tadeusza Erecińskiego Tom 1, red. K. Weitz, J. Gudowski, Warszawa 2011, s. 679-715.
29. Zasuwik P. (2016), Odpowiedzialność organizatora turystyki za szkodę niemajątkową klienta w postaci tzw. zmarnowanego urlopu – glosa – III CZP 79/10, Monitor Prawniczy, nr 24, s. 1329-1333.
Download

Published
2020-03-31


May, J. (2020). Pursuit of Non-Pecuniary Loss and Pecuniary Damage Compensation for Spoiled Holiday. Review of European and Comparative Law, 40(1), 163–187. https://doi.org/10.31743/recl.5737

Joanna May  jmay@umk.pl
Faculty of Law and Administration, Nicolaus Copernicus University in Toruń https://orcid.org/0000-0001-8660-0784