“Dual Legal Representation” of a Requested Person in European Arrest Warrant Proceedings – Remarks from the Polish Perspective
Małgorzata Marzena Wąsek-Wiaderek
Wydział Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II , Polskahttps://orcid.org/0000-0001-9761-3177
Abstrakt
W artykule podjęto próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy prawo polskie oferuje możliwość tzw. "podwójnej reprezentacji", jak tego wymaga art. 10 dyrektywy unijnej 2013/48 oraz art. 5 dyrektywy unijnej 2016/1919. Analiza obejmuje obie perspektywy, to znaczy zbadano zarówno możliwość realizowania prawa do "podwójnej reprezentacji" w postępowaniu w sprawie wykonania Europejskiego Nakazu Aresztowania prowadzonym w Polsce, jak i prawo do wyznaczenia obrońcy w Polsce jako kraju wydania tego nakazu. Rozważania dotyczą jedynie Europejskich Nakazów Aresztowania wydanych w celu ścigania. Chociaż oba wymienione przepisy dyrektyw nie zostały wdrożone do prawa krajowego, ich bezpośrednie stosowanie może zapewnić pełne korzystanie przez osobę ściganą z prawa do "podwójnej reprezentacji". Dzięki temu, że prawo polskie traktuje osobę ściganą jak oskarżonego w postępowaniu karnym, Kodeks postępowania karnego oferuje podstawy prawne do ustanowienia/wyznaczenia osobie ściganej obrońcy w Polsce jako kraju wydania Europejskiego Nakazu Aresztowania.
Słowa kluczowe:
europejski nakaz aresztowania, prawo do obrony, dyrektywa 2013/48Wydział Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II https://orcid.org/0000-0001-9761-3177
