Desygnacje papieskie w kontekście reformy gregoriańskiej

Drahomír Suchánek

Univerzita Karlova, Praha , Czechy
https://orcid.org/0000-0001-6417-1755


Abstrakt

Niniejsze studium dotyczy szczególnego aspektu wyboru papieża w okresie reformy gregoriańskiej, to jest tzw. desygnacji papieskiej. Rozważania skoncentrowane są na historycznym kontekście i ewolucji omawianej instytucji, jak również na zastosowaniu nominacji papieskiej w poszczególnych wyborach, które miały miejsce w okresie reformy gregoriańskiej. W tekście podjęto też próbę oceny rzeczywistego znaczenia desygnacji, czyli jej faktycznego wpływu na podejmowanie decyzji przez uczestników elekcji, na podstawie analizy procedury wyborczej. Desygnacja jawi się w tym świetle nie jako prawnie określony element obowiązującej procedury, ale raczej jako praktyczne narzędzie, legitymizujące obrany sposób postępowania.

Słowa kluczowe:

wybór papieża, reforma gregoriańska, desygnacja papieska, bulla In nomine Domini, Kolegium Kardynalskie

Instytucje wspierające:

Niniejsza publikacja została wsparta przez Program Cooperatio Uniwersytetu Karola, obszar badawczy X, realizowany na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola.


Adams, J.P. 2016. Sede Vacante 1119: Falco of Benevento and the recommendation of Cardinal Conon, and then of Archbishop Guy of Vienne. California State University, Northridge [CSUN], https://www.csun.edu/~hcfll004/SV1119.html [dostęp: 3.05.2023].

Becker, Alfons. 1964. Papst Urban II. (1088–1099). Stuttgart: Hiersemann.

Cowdrey, Herbert E.J. 1983. The age of Abbot Desiderius: Montecassino, the papacy, and the Normans in eleventh an early twelfth centuries. Oxford: Clarendon Press.

Cushing, Kathleen G. 1998. Papacy and law in the Gregorian Revolution: The canonistic work of Anselm of Lucca. Oxford: Clarendon Press. DOI: https://doi.org/10.1093/acprof:oso/9780198207245.001.0001.

Dalena, Pietro. 1995. “Urbano II e Brunone di Colonia.” Rivista Storica Calabrese 16: 119–144.

D’Angelo, Edoardo. (ed.). 1998. Falconis Beneventani Chronicon Beneventanum. Firenze: Edizioni del Galluzzo.

Falque Rey, Emma (ed.). 1983. De rebus gestis D. Didaci Gelmirez, primi Compostellani Archiepiscopi (Historia Compostelana). Turnhout: Brepols.

Fliche, Augustin. 1915/1916. “L'élection dʼUrbain II.” Le Moyen Âge 28: 356–394.

Fuhrmann, Horst. 1984. Papst Urban II. und der Stand der Regularkanoniker. München: Verlag der Bayerischen Akademie der Wissenschaften.

García García, Lorena. 2014. Monasterio de San Zoilo de Carrión de los Condes: Arte e historia de un hito cluniacense. Palencia: Asociación de Amigos del Camino de Santiago de Palencia.

Goez, Werner. 1970. “Papa qui et episcopus: Zum Selbstverständnis des Reformpapsttums im 11. Jahrhundert.” Archivum Historiae Pontificiae 8: 27–59.

Hoffmann, Hartmut (ed.). 1980. Monumenta Germaniae Historica. Scriptores (in Folio), vol. 34. Hannover: Hahnsche Buchhandlung.

Holder, Karl. 1892. Die Designation der Nachfolger durch die Päpste. Freiburg: Veith.

Hüls, Rudolf. 1977. Kardinäle, Klerus und Kirchen Roms: 1049–1130. Tübingen: Niemeyer.

Jasper, Detlef. 1986. Das Papstwahldekret von 1059. Überlieferung und Textgestalt. Sigmaringen: Thorbecke.

Klewitz, Hans-Walter. 1957. Reformpapsttum und Kardinalkolleg. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft.

Krause, Hans-Georg. 1960. Das Papstwahldekret von 1059 und seine Rolle im Investiturstreit. Roma: Abbazia di San Paolo.

Lühe, Wilhelm. 1898. Hugo von Die und Lyon, Legat von Gallien. Breslau: Jungfer.

Mansi, Giovanni Domenico (ed.). 1761. Stephani Baluzii Tutelensis Miscellanea: Novo ordine digesta et non paucis ineditis monumentis opportunisque animadversionibus aucta, vol. 2. Lucca: Apud Vincentium Junctinium, sumptibus Joannis Riccomini.

Mansi, Giovanni Domenico (ed.). 1775. Sacrorum conciliorum nova et amplissima collectio, vol. 20. Venezia: Antonio Zatta.

Meyer von Knonau, Gerold. 1903. Jahrbücher des Deutschen Reiches unter Heinrich IV. und Heinrich V., vol. 4: 1085 Bis 1096. Leipzig: Duncker & Humblot.

Pertz, Georg Heinrich (ed.). 1848. Monumenta Germaniae Historica. Scriptores (in Folio), vol. 8. Hannover: Hahnsche Buchhandlung.

Robinson, Ian Stuart. 1990. The Papacy 1073–1198: Continuity and innovation. Cambridge: Cambridge University Press. DOI: https://doi.org/10.1017/CBO9781139167772.

Schilling, Beate. 1998. Guido von Vienne. Papst Calixt II. Hannover: Hahnsche Buchhandlung.

Schludi, Ulrich. 2014. Die Entstehung des Kardinalkollegiums: Funktion, Selbstverständnis, Entwicklungsstufen. Ostfildern: Thorbecke.

Suchánek, Drahomír. 2012. “Historical and legal milestones of medieval papal elections.” West Bohemian Historical Review 2(1): 27–40.

Suchánek, Drahomír. 2022. In nomine Domini. Papežské volby v období gregoriánské reformy. Praha: Karolinum.

Thaner, Friedrich (ed.). 1965. Anselm II. Bischof von Lucca. Collectio canonum una cum collectione minore. Aalen: Scientia Verlag.

Violante, Cinzio. 1961. “Anselmo da Baggio.” In: Dizionario Biografico degli Italiani, vol. 3, ed. Alberto Maria Ghisalberti, 399–407. Roma: Istituto della Enciclopedia Italiana.

Waitz, Georg (ed.). 1844. Monumenta Germaniae Historica. Scriptores (in Folio), vol. 6. Hannover: Hahnsche Buchhandlung.


Opublikowane
20-12-2023


Suchánek, D. (2023). Papal designations in the context of the Gregorian Reform. Studia Z Prawa Wyznaniowego, 26, 171–187. https://doi.org/10.31743/spw.16346

Drahomír Suchánek  drahomir.suchanek@ff.cuni.cz
Univerzita Karlova, Praha

PhD, ThD, Associate Professor, Institute of World History, Faculty of Arts, Charles University in Prague, Nám. Jana Palacha 2, CZ 116 38 Praha 1, Czech Republic

https://orcid.org/0000-0001-6417-1755



Licencja

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.

  1. Zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, autor publikacji przenosi na wydawcę autorskie prawa majątkowe do utworu na wszelkich polach eksploatacji znanych w chwili zawarcia umowy.
  2. Teksty składane do publikacji w „Studiach z Prawa Wyznaniowego" nie mogą naruszać praw autorskich osób trzecich. Oryginalność publikacji naukowej autor potwierdza w oświadczeniu składanym w trakcie zgłaszania tekstu oraz w podpisywanej umowie wydawniczej.
  3. Autorzy mają prawo zamieszczać swoje prace (w wersji udostępnionej przez wydawcę) w Internecie (np. w repozytoriach instytucjonalnych, academia.edu, researchgate.net lub na własnej stronie internetowej) dopiero po ich opublikowaniu w niniejszym czasopiśmie.
  4. Za zgodą redakcji opublikowane w czasopiśmie teksty mogą być przedrukowywane w innych publikacjach (ze wskazaniem miejsca ich pierwotnej publikacji). 
  5. Redakcja zapewnia bezpłatny i otwarty dostęp (ang. open access) do całej zawartości czasopisma, zgodnie z definicją otwartego dostępu BOAI (Budapest Open Access Initiative).